ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္ ေဒၚသိန္းတင္
ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ေမြးေန႔ညတုန္းကေပါ့ဗ်ာ ..။ က်ြန္ေတာ္အဲ့ဒီတုန္းက ႏိုင္ငံၿခားထြက္ဖို့ သင္တန္းတခုတက္ေနတုန္း.......။အဲဒီေကာင္ေမြးေန့ညမွာ အကုန္လံုးေသာက္စားၾကၿပီးေတာ့ တညလံုး အေလအလြင့္ေတြလိုေလွ်ာက္သြားၾကတာ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕အႏွံ႔ပါပဲ ။ပထမ ခေရပင္လမ္းဆံုကေန၊ ခေရပင္လမ္းမႀကီးအတိုင္း အမွတ္သံုးလမ္းဆံု၊ အဲဒီကေန ေထာက္ႀကံ့အထိ..။ အဲ့လို လမ္းသလားၾကရင္းနဲ့ လမ္းမွာ သခၤ်ိဳင္းေလးတစ္ခု ျမင္ေတာ့ လူေတြက မူးလည္းမူး၊ အုပ္စုကလည္းေတာင့္ေတာ့ သုႆာန္မွာ အရက္ေသာက္ရတဲ့ သဘာ၀ဆန္မႈ ဘာညာေတြ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေျပာၿပီး အဲဒီသုႆာန္ထဲကရွားရွားပါးပါး သံုးေလးလံုးေလာက္သာရွိတဲ့ အုတ္ဂူေပၚမွာတက္ၿပီး ၀ိုင္းဖြဲ႔ေသာက္ၾကတယ္ဗ်ာ။...ပါးစပ္ကလည္းဗရမ္းဗတာေတြေျပာၾကဆိုၾကေအာ္ဟစ္ၾကနဲ့...အေဟး....ထင္တိုင္းၾကဲေနၾကတာ..။ အကိုေလးတို႔လာေသာက္ပါဦး၊ ဦးႀကီးတို႔လာေသာက္ပါဦးေပါ႔။ အဲဒါေတြၿပီးေတာ့မွ ဆက္လက္ခရီးထြက္မယ္ဆိုၿပီးကားေပၚတက္ၿပီး ေမာင္းမယ္ဆိုေတာ့....ေသာ့ကေပ်ာက္ေနတယ္။ အဲဒီမွာ လူေတြကမူးမူးနဲ႔ မင္းတို႔စမ္းတာလားး...အခုေပးရင္ေပးမေပးရင္ မင္းတို႔ဘိေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္မယ္....ဆိုၿပီးေပါက္ကရေတြတေယာက္တေပါက္ေျပာၾကဆိုၾက အဲဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကဲ..ေသေသခ်ာခ်ာရွာၾကပါဦးကြာ...ဒီေကာင္ေတြေသာ့ယူထားလဲ ကားေမာင္းလို႔ရတာမွမဟုတ္တာ (သရဲေတြကိုလိုင္စင္ေပးတယ္လို႔လဲ မၾကားဖူးေသးဘူးေလ ဟုတ္ဘူးလား ) ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေပါက္ကရေနရာေတြထားၿပီး သူမ်ားေတြကိုစြပ္စြဲမေနစမ္းပါနဲ႔ဆိုၿပီး ေခါင္းခန္းထဲကိုယ္တိုင္၀င္ရွာေတာ့ ကားေသာ့က ေသာ့ေပါက္မွာ တပ္လ်က္တန္းလန္းဗ်။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ဒီေကာင္ေတြမူးမူးနဲ႔ ေမ့က်န္ခဲ့တာပဲျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆလိုက္ပါတယ္။ (ေမာင္းတဲ့ေကာင္က ေျပာတာကေတာ့ စက္ႏိႈးမယ္လုပ္ေတာ့မွ ေသာ့ေပါက္မွာမေတြ႔လို႔ ေသာ့ေပ်ာက္ၿပီလို႔ေျပာတာလို႔.. ျပန္ေျပာတယ္ဗ်။) အဲဒါနဲ႔ မထူးပါဘူးဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ပဲကားကိုေမာင္းခဲ့လိုက္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆက္ထြက္လာခဲ့တာ ရန္ကုန္မႏၱေလးလမ္းမႀကီးေပၚကတဆင့္ ေထာက္ႀကံ့လမ္းဆံုကိုေက်ာ္ခဲ့ၿပီး ေထာက္ႀကံ့စစ္သခၤ်ဳိင္းနားေရာက္ေတာ့ ေထာက္ႀက့ံသုႆာန္ဆိုတာရွိတယ္ဗ်။(အခုေတာ့မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ျမန္မာျပည္ျပန္ေတာ့ အမွတ္တရျပန္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ေမြးျမဴေရးျခံေတြျဖစ္ေနၿပီဗ်။) အဲဒီနားလည္းေရာက္ေရာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ထပ္၀င္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းအ၀မွာကားရပ္ေပးလိုက္တယ္။ ၀င္ေတာ့မလိုက္သြားေတာ့ဘူးဗ်ာ။ အဲ..ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္ေတြ မူးမူးနဲ႔ေအာ္ဟစ္ ငိုယိုေနတာေတြေတာ့ၾကားသဗ်။ ေအာင္မေလး..အန္တီရဲ႕ သားကိုထားခဲ့ဘီလား..ဆိုတာကပါေသး..အစံုပါပဲဗ်ာ။တကယ္သာ ဟိုက ထြက္လိုက္လာလို့ကေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ္ ဒီစာေတာင္ေရးႏိုင္ပါလိမ့္ဦးမယ္မထင္ဘူး....။ တနာရီေလာက္ၾကာေတာ့မွ.....ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႔ထြက္လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သြားမယ္ဆိုတာနဲ႔ ကားကိုေမာင္းထြက္လိုက္တာ စထြက္ကတည္းက ကားသြားပံုတမ်ိဳးႀကီးပဲဗ်ာ။ ကားက ညာတစ္ျခမ္းကိုဆြဲ..ဆြဲ..ေနတာ ပထမေတာ့ ကားဘီးေလမ်ားေလ်ာ့သလားေပါ႔..အဲဒီအထြက္ကေန ေရႊေညာင္ပင္ကုန္းတက္အထိကေတာ့ အတက္ဆိုေတာ့ သိပ္မသိသာဘူးဗ်။ အဲဒီကေန ကုန္းစဆင္းေတာ့ ျပႆနာတက္ေတာ့တာပဲ။ ကားကတျခမ္းဆြဲတာ လံုး၀ထိန္းလို႔မရေတာ့ဘူးဗ်ာ။.. ၿပီးေတာ့အဲဒီညာဘက္မွာကလည္း နာမည္ေက်ာ္ ႏြယ္ေခြေခ်ာက္ႀကီးက ရွိေနတယ္။ အဲဒီေခ်ာက္ကလည္း က်သြားတဲ့ကားမွာ အသက္ရွင္တယ္ဆိုတာ ခပ္ရွားရွားပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လိုမွထိန္းမရတဲ့အဆံုး ဟန္းဒ္ဘရိတ္ပါဆြဲၿပီး ကားကိုရပ္လိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကားေပၚကဆင္းၿပီး ျပႆနာကိုေျပာမယ္လုပ္ေတာ့..ကားေနာက္ခန္းမွာ ေတြ႔လိုက္ရတာက "ေဒၚသိန္းတင္ (၅၁)ႏွစ္" တဲ့ဗ်ာ။ မွတ္တိုင္ကိုႏႈတ္လာၿပီး ကားေနာက္ခန္းကေဘာ္ဒီမွာ ခ်ည္လာၾကတာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ကလည္းတိုတိုနဲ႔ လက္သည္တရားခံ ဘယ္သူလည္းလို႔ေမးေတာ့ အမူးေတြကဘာေျပာလည္းဆိုေတာ့ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ဆိုၿပီး လက္၀ါးကပ္တိုင္နဲ႔တူလို႔ ယူလာၿပီးခ်ည္ထားတာတဲ့ဗ်ာ။... အဲဒီေတာ့မွကၽြန္ေတာ္လည္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ရြတ္ဖတ္ၿပီး 'ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွားယြင္းၿပီး ယူေဆာင္လာခဲ့မိပါတယ္။ အခုသင့္ေနရာကို ျပန္ပို႔ပါ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိ္ုလည္း အေႏွာင့္အယွက္မေပးပါနဲ႔ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္လို႔ ျပန္ပို႔လိုက္ရတယ္....။ ျပန္ပို႔ၿပီးေတာ့ အိမ္ကိုျပန္ေမာင္းလာတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ဘုရားစာကို မျပတ္ရြတ္လာခဲ့ရေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ။ ေစာေစာတုန္းက စတီယာရင္ တၿခမ္းဆြဲေနတဲ့ကားက ဘယ္ဝပ္ေရွာ့ကိုမွ မပို့ရပဲ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အေကာင္းပကတိၿပန္ၿဖစ္သြားၿခင္းမွာ အေတာ္ပင္အံ့ၾသဖြယ္ရာပင္ အန္တီႀကီးေဒၚသိန္းတင္ကို ေတာင္းပန္ခ်င္ေသာ အက္ဒမင္-ရြာေတာ္ရွင္ Credit to Myanmar cyber media forum
