ေနကလဲ ပူႏိုင္လြန္းတယ္..။ ေနျပည္ေတာ္ကို ေရာက္လာတာ လပိုင္း ရွိေနေပမယ့္ အခုထိ အဲဒီေနပူဒဏ္ကို မခံႏုိင္ေသးဘူး..။ သက္ျပင္းေမာေတြ ခနခနခ်လို႔ လူကလဲ ေလမႈတ္စက္ျဖစ္ေနၿပီ...။ မ်က္စိေတြလည္ကုန္လားေတာ့မသိဘူး..။ ကၽြန္မနာမည္က မဝင္းပါ...။ ေနျပည္ေတာ္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ တာဝန္က်တာ မၾကာေသးဘူး..။ အရင္ကေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြ တစ္ခန္းႏွစ္ေယာက္ စုေနရတဲ့ တုိက္တန္းေလးမွာေနတယ္..။ အခုေတာ့ လံုးခ်င္းတုိက္ခန္းေလးကို ေျပာင္းလာတာ မၾကာေသးဘူး..။ တစ္ပတ္ေတာင္ မျပည့္ေသးပါဘူး..။ ေနျပည္ေတာ္ကလဲ ေနပူေတာ္လို႔ ေခၚခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းခ်က္..။ ေနရတာကလဲ ေလးလႊာမွာ..။ ကိုယ္က လူငယ္ဆုိေတာ့ အျမင့္ဆံုးမွာ တက္ေနရတာ သဘာဝေပါ့..။ အခန္းကို စိတ္တုိင္းက် ျပင္ဆင္ေနတာ မၿပီးႏုိင္ေသးဘူး..။ အရင္က ေနသြားတဲ့ သူေတြ ဘယ္အခန္းကို ဘာသံုးသြားမွန္းေတာ့မသိေသးဘူး.။ တစ္ေယာက္ထဲ ေနေနရတာဆုိေပမယ့္ အခန္းက အိပ္ခန္း သံုးခန္းေတာင္ပါတယ္..။ အိပ္ခန္းမႀကီးတစ္ခန္း၊ အခန္းငယ္ႏွစ္ခန္း၊ မီးဖုိနဲ႔ ဧည့္ခန္း...။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို က်ယ္က်ယ္ဝင့္ဝင့္ေနရပါတယ္..။ အျပင္ဘက္အလင္းဝင္တဲ့အခန္းကို လက္ရွိ အိပ္ခန္းအျဖစ္ထားထားတယ္.။ အိပ္ခန္းမကိုေတာ့ မသံုးျဖစ္ေသးဘူး..။ လက္ရွိေနတဲ့အခန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္အခန္းကိုေတာ့ စားပြဲေလးတစ္လံုးခင္းၿပီး ဘုရားခန္းလုပ္ထားလိုက္တယ္.. ။ ဧည့္ခန္းမွာေတာ့ စာအုပ္စင္ေလး ခ်ထားလိုက္တယ္.။ အခုမွ တိုက္ခန္းေျပာင္းတာဆိုေတာ့ ပရိေဘာဂ ေလာက္ေလာက္လားလားလဲ ရွိမေနဘူးေလ..။ တိုက္ကေတာ့ အေဖာ္ရပါတယ္.။ တစ္ထပ္ တစ္ထပ္ကို တုိက္ခန္းေလးခန္း ပါတယ္ေလ..။ ဆိုေတာ့ မပ်င္းရဘူးေပါ့...။ ေလးလႊာမွာေတာ့ လႊတ္ေနတာ တစ္ခန္းက်န္ေသးတယ္.။ ကၽြန္မအခန္းနဲ႔ ေဘးကပ္ရက္အခန္းေပါ့..။ အခုေတာ့ အဲဒီ အခန္းေၾကာင့္ ကၽြန္မ အခန္းဖြဲ႔စည္းပံုေတြ ျပန္ေျပာင္းရေတာ့မယ္ေလ...။ ျဖစ္ပံုက ဒီလိုရွင့္..။ မေန႔က ကၽြန္မ ရံုးကျပန္လာေတာ့ ညက နဲနဲ ေမွာင္ခ်င္ေနၿပီ.။ အလင္းေတာ့ရွိေသးတယ္.။ တုိက္ေအာက္က ကားရပ္နားတဲ့ကြင္းကိုေရာက္ေတာ့ အမွတ္မထင္ အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္မိတာ ကၽြန္မရဲ႕ ကပ္ရက္က လြတ္ေနတဲ့အခန္းက လသာေဆာင္ဘက္ ျပတင္းတံခါးပြင့္ေနတယ္.။ ၿပီးေတာ့ စြပ္ၾကယ္အျဖဴကို ဝတ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ျပတင္းေပါက္နားမွာရပ္ၿပီး အျပင္ကို ၾကည့္ေနတယ္.။ ကၽြန္မလဲ ေပ်ာ္သြားတာေပါ့..။ ေလးလႊာ ေလးခန္းလံုး လူစံုၿပီဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့..။ မဟုတ္ရင္ ေလွကားအတက္အဆင္းလုပ္ရတာ ေက်ာသိပ္မလံုခ်င္ဘူးရွင့္..။ တစ္ခန္းထဲကြက္မည္းေနေတာ့ေလ..။ အခုေတာ့ အဆင္ေျပသြားၿပီ..။ အဲဒီလိုေတြးၿပီး ကၽြန္မ တက္လာလိုက္တယ္.။ ေဘးအခန္းကိုေတာ့ သြားမစပ္စုျဖစ္ပဲ ကၽြန္မအခန္းထဲကို ဝင္လာလိုက္တယ္.။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္အစားလဲၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အခန္းကို ကူးသြားလုိက္တယ္.။ အဲဒီမွာက မိသားစုတစ္စုေနတယ္ေလ..။ ကၽြန္မေျပာင္းလာကတည္းက ကၽြန္မကို ဟင္းေတြဘာေတြလဲ ေပးေနၾက..။ ေျပာင္းစကတည္းကိုက ေတာ္ေတာ္ခင္သြားတယ္ဆုိပါစို႔..။ အဲဒီအိမ္ဘက္ကို ကူးသြားလုိက္ၿပီးေတာ့ ေမးျဖစ္လုိက္တယ္.။ ဟိုဘက္အခန္းက မိသားစု ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲေပါ့..။ အဲဒီမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အခန္းက အစ္မႀကီး မ်က္လံုးေတြျပဴးၿပီးေမးတယ္.။ ဘယ္အခန္းလဲတဲ့..။ ကၽြန္မကလဲ ကၽြန္မအခန္းနဲ႔ ကပ္႔ရက္ကေလလုိ႔ေျပာလိုက္တယ္.။ ႀကံႀကီးစည္ရာေတာ္တဲ့..။ ကၽြန္မကလဲ အထာက မေပါက္ေသးေတာ့ စြပ္ၾကယ္အျဖဴနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေတာင္ ျပတင္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ရပ္ေနတာ ျမင္လိုက္ေသးတယ္..။ မီးေတြလဲ လင္းလို႔ဆုိၿပီး ေျပာထည့္လုိက္တယ္.။ အဲဒီမွာ သူက ေျပာတယ္..။ ေနာက္လဲ ျပန္လွည့္ၾကည့္ပါဦးတဲ့..။ သူ႔အခန္း ပင္မတံခါးကေနၾကည့္ရင္ အဲဒီအခန္းကို ဒဲ့ဒိုးျမင္ေနရတာကိုး.။ ကၽြန္မကလဲ ဇတ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္..။ ဘုရားဘုရား..။ ညမီးေခ်ာင္းအေရာင္ေအာက္မွာ ေသာ့ခေလာက္ေလးက ေျပာင္ျပေနသလိုလို..။ အခန္းေသာ့က ခတ္ရက္သားႀကီး..။ အခန္းတစ္ခုလံုးလဲ ေမွာင္မဲေနတာ..။ ကၽြန္မကလဲ မေလွ်ာ့ခ်င္ေသးဘူးေလ..။ အဲ..။ ဘယ္တုန္းက ဆင္းသြားၾကတာလဲေပါ့..။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္အခန္းက အမကေျပာတယ္.။ ဘယ္မွကို မဆင္းဘူး.။ နဂိုကတည္းက လူကို မေနေသးတာတဲ့..။ အဲလိုေျပာမွ ကၽြန္မေလ ၾကက္သီးေတြ ထလုိက္တာ.။ ကိုယ့္အခန္းကိုေတာင္ မျပန္ရဲေတာ့ဘူး..။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ.. ။ ကၽြန္မမွာ တစ္ေယာက္ထဲရယ္.။ ေနာက္ၿပီး ကပ္ရက္အခန္းက အခုေလးတင္လူေတြ႔ထားတာ..။ ေတြ႔ထားတာ လူမဟုတ္ဘူးတဲ့..။ ကၽြန္မရဲ႕ ငယ္က်သြားတဲ့ မ်က္ႏွာကိုျမင္ေတာ့ အဲဒီအစ္မႀကီးကေမးတယ္.။ အိမ္မွာ ဘုရားပင့္ထားၿပီးၿပီလားတဲ့.။ ကၽြန္မကလဲ ပင့္ထားၿပီးၿပီေပါ့..။ ဘယ္မွာ ပူေဇာ္ထားလဲဆုိေတာ့ ဒီ မီးဖိုဘက္က အခန္းမွာလို႔ ေျပာျပလုိက္တယ္.။ အဲဒီအခါမွ အဲဒီအမႀကီးကေျပာတယ္..။ အရင္ ေနသြားတဲ့ မိသားစုက အဲဒီအခန္းကို အဝတ္လွန္းတဲ့အခန္းအျဖစ္သံုးတာတဲ့.။ ဘာေတြဘယ္လိုလွမ္းတယ္ မသိဘူးေပါ့..။ ဆုိေတာ့မွ ကၽြန္မလဲ ဘုရားခန္းထားတာ ေနရာလြဲေနေလာက္ၿပီလုိ႔ သိလုိက္တယ္.။ အခန္းမွားေနလို႔ သတိေပးတာေနမွာတဲ့.။ ေျပာလုိက္မွပဲ..။ ညႀကီး ေနရာေရႊ႕ဖို႔ကလဲ မျဖစ္ဘူးေလ..။ အဲဒါနဲ႔ မနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ့ ေနရာေရႊ႕ပါ့မယ္ဆုိၿပီး ေျပာရတယ္.။ ေနာက္ေတာ့လဲ မျပန္မျဖစ္ ကိုယ့္အခန္းကို ကုိယ္ျပန္ရတယ္.။ သူတို႔တစ္မိသားစုလံုး လိုက္ပို႔၇ွာတယ္ ေျခဆယ္လွမ္းစာေလးကို..။ အဲဒီည မီးမပ်က္ဖုိ႔ ထုိင္ဆုေတာင္းမိတယ္.။ ဘုရားခန္းထဲမွာလဲ ဝင္ၿပီး ဘုရားရွိခုိး အမွ်ေဝၿပီး မနက္ျဖန္က်ရင္ ေနရာေျပာင္းပါ့မယ့္အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားလိုက္တယ.္။ အဲဒီည အိပ္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ဘူး.။ ကဲ အခု ဆက္ေျပာေနလုိ႔မျဖစ္ဘူး..။ အခ်ိန္ရွိတုန္း အခန္းေနရာေလးေျပာင္းလိုက္ဦးမယ္.။ ဟူး................. ပူကပူနဲ႔ လူကို ကလူသလုိ ျမဴသလို အလုပ္က ခံလိုက္ရေသးသေတာ္..... ေနျပည္ေတာ္ အေဆာင္တစ္ခုက ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါ.. စိုုင္းမြန္း ၂၂၊ ၁၂၊ ၂၀၁၂ မူရင္း တေစၦရြာမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္ (ခစ္ခစ္)
