အေနာ္ အခု ေတြ ့ခဲ ့ဖူးတဲ ့တစ္ခန္းရပ္ သရဲတေစၦမ်ားအေၾကာင္းကုိ ေရးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေလးေတြက ထူးလည္း ထူးဆန္းမယ္။ ဗဟုသုတလည္း ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ ့ဒီပုိစ္ကုိ အေနာ္ ေျပာျပတာခ်ည္း သက္သက္ မဟုတ္ပဲနဲ ့ေဆြးေႏြးတဲ ့ပုံစံေလး ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိရယ္ပါ။ အေနာ္ ဦးေလးတစ္ေယာက္ လြန္ခဲ ့တဲ ့သုံးလ ေလာက္ကဆုံးသြားတယ္။ သူ ့ဆုံးသြားေတာ ့… သူေနတဲ ့အိမ္ၾကီးထဲမွာ သူ ့အေမရယ္၊ သူ ့သမီးေလးရယ္ က်န္ခဲ ့တယ္ဗ်ာ။ အဲဒီအိမ္မွာကလည္း သုံးေယာက္တည္းေနၾကတာရယ္။ ေယာကၤ်ားသားဆုိလုိ ဒီဦးေလးတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ ျပီးေတာ ့ဦးေလးဆုံးရတာကလည္း အရက္ေၾကာင့္ ဆုံးသြားရတာ။ သူက အရက္အရမ္းၾကဳိက္တယ္။ ဒီေတာ ့… သူ ့သမီးနဲ ့သူ ့တူမက သူ ့အသုဘမွာ “အေဖက အရက္ၾကဳိက္တတ္တယ္” ဆုိျပီး အေလာင္းေကာင္ရဲ ့ပါးစပ္ထဲကုိ ၀ီစကီ ေလးပတ္ျပား တစ္ျပားစီ ေလာင္းထည္ ့လုိက္ၾကတယ္။ အမွန္ေတာ ့အဲဒါ မလုပ္သင့္တဲ ့အခ်က္ပါ။ အသုဘေတြဘာေတြ ခ်ျပီးသြားေတာ ့… အဲဒီအိမ္ၾကီးထဲမွာ … မိန္းမသား နွစ္ေယာက္တည္း မေနရဲၾကတာနဲ ့..အိမ္ကုိ တံခါးပိတ္ျပီး ဒီျဖင့္အိမ္တစ္အိမ္မွာ ညတုိင္းသြား အိပ္ၾကသဗ်။ အဲဒီအခ်က္ဟာလည္း မွားယြင္းေနတယ္လုိ ့ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။ သူတို ့အဲဒီလုိ ေန ့စဥ္ရက္ဆက္သြားအိပ္ၾကေတာ ့… ေနာက္ပုိင္း အိမ္ၾကီးက လူမရွိသလို ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ ေနာက္ပုိင္း အဲဒီအိမ္ထဲမွာ လူမရွိေပ ့မယ္လည္း “ေတာက္” ေခါက္သံေတြ၊ ပစၥည္းက်ကြဲသံေတြကုိ တစ္ျခားအခန္းက လူေတြက ၾကားေနရတယ္။ ဒီေတာ ့… အိမ္ပုိင္ရွင္ေတြကုိ လာေျပာၾကတယ္။ အဲဒီေတာ ့… အိမ္ပုိင္ရွင္ေတြက ပုိေၾကာက္သြားျပီး အဲဒီအိမ္ၾကီးကုိ အျမဲတမ္း ေသာ ့ခတ္ထားလုိက္ၾကပါေယာလား။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာ အဲဒီတုိက္ခန္းက သရဲေျခာက္တယ္ဆုိျပီး ဘယ္သူမွ မေနရဲၾကေတာ ့ဘူး။ ျပီးေတာ ့ေရာင္းမယ္ၾကံေတာ ့လည္း ဘယ္သူမွ မ၀ယ္ရဲၾကေတာ ့ဘူး။ ဒီလုိေလးေတြ ျဖစ္သြားတယ္။ အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္ကုိ ဆုံးသြားသူ ဦးေလးရဲ ့အမ၊ အေနာ္ အေဒၚက အေနာ္ကုိ လာေျပာတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးေတြနဲ ့ကအေနာ္နဲ ့ေတာ္ေတာ္ေလး ေ၀းတယ္။ အဆက္အဆံလည္း သိပ္မရွိေတာ ့… အဲဒီလုိျဖစ္တယ္ဆုိတာ အေဒၚလာေျပာျပမွ အေနာ္လည္း သိတာ။ အေနာ္ေမးတယ္။ “အေစာင့္ေခၚမအိပ္ဘူးလား? ေယာကၤ်ားသား တစ္ေယာက္ေယာက္ေပါ့” ဆုိေတာ ့။ အေဒၚက ျပန္ေျပာတယ္။ သူ ့တုိ ့အိမ္က တစိမ္း၀င္တာ မၾကဳိက္ၾကဘူးတဲ ့ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ အေစာင့္ေခၚမအိပ္တာပါတဲ ့။ ျပီးေတာ ့အျခားတုိက္ခန္းေတြလည္း ရွိေနေတာ ့… ဒီတုိက္ခန္းကုိ ပစ္ျပီး တစ္ျခားဆီမွာသြားအိပ္ၾကတာတဲ ့။ ကုိယ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္က ဘယ္လုိမွ မကူညီနုိင္တဲ ့အေျခအေနမုိ ့ အေဒၚျဖစ္သူကုိ အၾကံေတာ ့ေပးလုိက္တယ္။ “ဘုန္းၾကီးေလး ဘာေလး ပင့္ျပီး တရားနာၾကည္ ့ေပါ့၊ ျပီးတာနဲ ့အိမ္ကုိ ေရေဆးခ်လုိက္ေပါ့” ဆုိျပီးေလ။ အမွန္က တရားနာလည္း ၀ိဥာဥ္က သာဓု မေခၚရင္ မကြ်တ္ဘူးဗ်။ ဥပမာဗ်ာ။ ။ (ဒါက အေနာ္ အထင္ပါ) အိမ္တစ္အိမ္မွာ အသုဘျဖစ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီအိမ္က အရင္အတုိင္းလူေနေပးရတယ္။ ၀ိဥာဥ္ကလည္း အရင္အတုိင္းေနေနတာ။ သူ ့သမီးေတြကုိ သူ ့ေခၚမယ္။ သူ ့အေမေတြကုိ သူေခၚမယ္။ သူေသသြားတယ္ဆုိတာ သူမသိေသးဘူး။ သူ ေခၚလုိ ့မရဘူး။ သူ ကုိင္တြယ္ထိေတြ ့လုိ ့မရေတာ ့ဘူးဆုိမွ သူက လူဘ၀နဲ ့သူ ကင္းကြာသြားတယ္ဆုိတာ သိသြားတာ။ ဒီေတာ ့မွ သူရဲ ့လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းကုိ သူရွာလုိ ့ရမွာ။ အခုဟာက လူေတြကလည္း အရင္အတုိင္းမေနဘူး။ နဂုိကတည္းကမွ တုိက္ခန္းက လူသုံးေယာက္နဲ ့ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ရယ္။ အခုလုိျဖစ္သြားလုိ ့တစ္ေယာက္မွ မေနေတာ ့… ၀ိဥာဥ္တစ္ေကာင္တည္း က်န္ခဲ ့တယ္။ အဲဒီေတာ ့…သူက နဂုိလုပ္ေနၾကအတုိင္း လုပ္ေနမွာပဲ။ သူ ့ကုိ သတင္းမေပးပဲ ညတုိင္းလူေတြေပ်ာက္သြားတယ္ဆုိေတာ ့… သူ ကုိယ္သူ ေသသြားတယ္ဆုိတာ မသိေသးတာလည္း ျဖစ္နုိင္တယ္။ သမီးလုပ္သူကလည္း ေသတဲ ့အခ်ိန္မွာ ၀ီစကီထပ္ေလာင္းေပးလုိက္တယ္ဆုိေတာ ့ အမူးမေျပေသးတာလည္း ဖစ္နူိင္တာေပါ့ဗ်ာ ။ အဲဒီလုိေနေနတာက ျပသနာမဟုတ္၀ူး။ ၀ိဥာဥ္ဆုိတဲ ့အမ်ိဳးမွာလည္း စစျခင္းေတာ ့… ဘာကုိမွ ထိေတြ ့ကုိင္တြယ္လုိ ့မရေသးေပ ့မယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ထိေတြ ့ကုိင္တြယ္လုိ ့ရလာတယ္။ သူတုိ ့မွာလည္း လူလုိပဲ စိတ္ ဆုိတာရွိတယ္။ အဲဒီစိတ္က ဖန္ခြက္တစ္ခုကုိ ကုိင္ခ်င္တယ္။ အစပုိင္းမွာ မရေပ ့မယ္ …. ထပ္ခါ တစ္လဲလဲ ၾကဳိးစားလာတဲ ့အခါမွာ ရသြားတယ္။ အဲဒီလုိ ရသြားျပီဆုိရင္ေတာ ့… ဒီသရဲ မလြယ္ေတာ ့ဘူး မွတ္ေပေလာ ့:D ။ ဒီေတာ ့… ဒါေလးက ဒီလုိရွိတယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ အေပၚက အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ ့… အေဒၚလာေျပာျပတဲ ့ကိစၥေတြေပါ့ဗ်ာ။ အေနာ္လည္း ဘာမွ မကူညီနုိင္ပါ၀ူး။ အဲဒါနဲ ့ပတ္သတ္ျပီး အေတြ ့အၾကဳံေလးတစ္ခုေတာ ့…. အေဒၚကုိ ျပန္ေျပာျပလုိက္မိတယ္။ အဲဒီလုိမ်ိဳး အျဖစ္နဲ ့ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ။ နယ္မွာ အေနာ္ မုိးတြင္းတုန္းက ရာဘာစုိက္ေနတုန္း ကာလေပါ့ဗ်ာ။ အေနာ္ ဦးေလးအိမ္မွာ အေနာ္တည္းတယ္။ သူ ့တုိ ့အိမ္က ေက်ာက္ကုန္းေပၚမွာ။ ဦးေလး အိမ္ မ်က္ေစာင္းထုိးမွာ အိမ္တစ္အိမ္ရွိတယ္။ အဲဒီအိမ္က ေသာက္ရမ္းထူးဆန္းတယ္။ လူမေန၀ူး။ လူမရွိဘူးေနာ္။ ဒါေပ ့မယ္ အဲဒီ ျခံတံခါးက ပြင့္ခ်င္ ပြင့္ေနတယ္။ ပိတ္ခ်င္ ပိတ္ေနမယ္။ ျပီးေတာ ့… အိမ္ထဲက မီးေတြဟာလည္း ပြင့္ခ်င္ ပြင့္ေနမယ္။ ပိတ္ခ်င္ပိတ္ေနမယ္။ ဒီလုိေလးေတြ ရွိတယ္။ တစ္လမ္းလုံးကလည္း အဲဒီအိမ္မွာ သရဲ ရွိတယ္ဆုိတာ သိၾကတယ္။ အေနာ္ ညီအကုိေတြကလည္း အေနာ္ကုိ ေျပာျပၾကတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ သရဲရွိတယ္ဆုိျပီးေတာ ့ေပါ့။ ျပီးေတာ ့… နယ္ဆုိေတာ ့လူေတြက ကုိးနာရီေလာက္ဆုိ ဘယ္သူမွ မရွိၾကေတာ ့ဘူး။ အေနာ္က အင္တာနက္လည္း သြားသုံးတတ္တယ္ဆုိေတာ ့… ၁၁ နာရီ၊ ၁၂ နာရီေလာက္မွ အိမ္ျပန္တတ္တယ္။ အျပန္တစ္လမ္းလုံးကေတာ ့ ျပသနာမရွိေပ ့မယ္… ကုိယ္ ့ေနတဲ ့လမ္းထဲ ၀င္လာျပီဆုိ ျပသနာက ရွိလာျပီဗ်။ အဲဒီလမ္းက ညဆုိ ေမွာင္မည္းေနတာမ်ား တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ေတာင္ မျမင္ရဘူးရယ္။ အေနာ္က ဆုိ္င္ကယ္မီးၾကီး ဇြတ္ထုိးျပီး အေသေမာင္း၀င္ရတယ္။ အဲဲဒီအိမ္ေရွ ့ေရာက္ရင္ လွည္ ့ေတာင္ မၾကည္ ့၀ူးရယ္၊ ေၾကာက္လုိ ့ ။ ျပီးေတာ ့… ကုိယ္ ့အိမ္ေရွ ့ေရာက္ရင္လည္း အေသေအာ္တတ္တယ္။ အိမ္ထဲကလူေတြကုိ.. ျခံတံခါးျမန္ျမန္လာဖြင့္ေပးဖုိ ့ေလ။ အဲဒီအိမ္နဲ ့ကုိယ္ဆုိင္ကယ္ ဖင္နဲ ့က ကပ္ေနတာမ်ား ျမင္လုိ ့ေတာင္ မေကာင္း၀ူး ၊ ဒါေၾကာင့္ ေအာ္ရတာ။ ျပီးေတာ ့… ေျခာက္လပုိင္းဆုိတာက မုိးအေသရြာတဲ ့လေတြေလဗ်ာ။ အဲဒီမုိးရြာတဲ ့ညေတြမွာ အေနာ္တုိ ့ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္ရတယ္။ အယ္… မုိးမရြာပဲ လသာတဲ ့ညေတြဆုိ တလမ္းလုံးမအိပ္ရပါဘူးဗ်ာ။ အဲဒီအိမ္က သရဲမက လမ္းမ်ားထြက္ေလွ်ာက္သလား မွတ္ရတယ္။ တစ္လမ္းလုံးေခြးေတြ အူတာ ျမင္မေကာင္းဘူး။ ျပီးေတာ ့ဦးေလးအိမ္မွာ ေခြးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ နာမည္က “အာနုိး” တဲ ့။ အင္မတန္ လူခင္တဲ ့ေခြးပါ။ တစ္ေန ့ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေခြးက ည ၂ နာရီေလာက္မွာ အဲဒီအိမ္ဘက္ကုိ မ်က္နွာလည္ ့ျပီး ေဟာင္တာ ျမင္မေကာင္းဘူး။ ျပီးေတာ ့သူ ့ရဲ ့ေဟာင္သံကလည္း လူေတြ ့လုိ ့ေဟာင္တဲ ့အသံနဲ ့မတူဘူးဗ်ာ။ သိသာတယ္။ တစ္ခုခုကုိေတာ ့ သူသဲၾကီးမဲၾကီးေဟာင္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ ညီေတြက ထြက္ၾကည္ ့ျပီး ဘာမွလည္း မေတြ ့ေတာ ့ျပန္၀င္လာၾကတယ္ေပါ့။ အိမ္ကလူေတြ ထြက္သြားရင္ ေခြးေဟာင္သံက ျငိမ္သြားတယ္။ အယ္! လူေတြ ျပန္၀င္ျပီး အိပ္ၾကရင္ ျပန္ေဟာင္ပါေယာလား။ အဲဒါ ညီေလးေတြက တင္းျပီး ေလးခြေတြနဲ ့၀ုိင္းထုပလုိက္ၾကတယ္။ အဲဒီအိမ္ၾကီးထဲကုိေလ။ အဲဒီညက နည္းနည္း ေအးခ်မ္းသြားတယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ပ်က္ေနတုန္းကလည္း အေနာ္က ရန္ကုန္မွာ ျခံကိစၥနဲ ့ပုိက္ဆံလာယူေနတာ။ အေနာ္ မသိလုိက္ဘူး။ အေနာ္ ျပန္ေတာ ့… အမေတြေရာ၊ ညီေတြကေရာ ေျပာျပၾကတယ္။ “ငါတုိ ့ဟယ္၊ ေလး၊ ငါးရက္ မအိပ္ရဘူး” အဲဒီအိမ္ ဒုကၡေပးတာ။ အေနာ္ ညီေတြက မေၾကာက္တတ္ေတာ ့… ေနာက္ေနၾကတယ္။ “သရဲမက အားနုိးကုိမ်ား ၾကဳိက္ေနသလား မသိဘူး” တဲ ့ေလ။ အားနုိးဆုိတဲ ့ေခြးကလည္း အဲဒီတစ္ညလုံး မအိပ္ရဘူး။ အေသေဟာင္ရတာေလ။ အဲဒါေနာက္ေန ့ေတြလည္း ထပ္ေဟာင္ရေတာ ့… စိတ္ညစ္သြားတယ္ထင္ပါတယ္။ အိမ္ကုိေတာင္ ျပန္လာမအိပ္ေတာ ့ဘူး။ သုံးေလးရက္ ေပ်ာက္သြားတယ္ ။ ဒီလုိနဲ ့အေနာ္ ရွိေနတဲ ့ရက္ေတြ မွာ ထူးထူးျခားျခား အဲဒီအိမ္နဲ ့ပတ္သတ္လုိ ့ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ျပီးေတာ ့အေနာ္လည္း ညဘက္ အင္တာနက္ဆုိင္သြားတာ ေလွ်ာ ့ထားတယ္။ ဦးေလးအိမ္ကုိ အားနာလုိ ့ပါ။ ကုိယ္က အခ်ိန္မေတာ္ၾကီး ျပန္လာေတာ ့… သူတုိ ့ေတြ အိပ္လုိ ့ေကာင္းေနတုန္း … တံခါးထဖြင့္ရ၊ ဘာလုပ္ရနဲ ့… အလုပ္ရွုပ္မွာဆုိးလုိ ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ညဆုိ ကုိးနာရီ အိမ္အေရာက္ျပန္တယ္။ ျပီးရင္ ေမာင္နွမေတြနဲ ့… ရုပ္ရွင္ေခြေတြ ထုိင္ၾကည္ ့ျဖစ္တယ္။ ဒီလုိနဲ ့တစ္ညမွာေပါ့ဗ်ာ။ အားလုံး အိပ္ကုန္ျပီ။ အေနာ္နဲ ့အေနာ္ညီနဲ ့နွစ္ေယာက္တည္း ရုပ္ရွင္ၾကည္ ့ရင္းနဲ ့အခ်ိန္က ည ၁ နာရီေလာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ေအာက္က အားနုိးက ထေဟာင္ပါေယာလား။ အစက အေနာ္က လူေတြ ့လုိ ့ေဟာင္ေနတယ္ထင္ေနတာ။ ဒါေပ ့မယ္ ေခြးေဟာင္သံက တစ္ခ်က္ျခင္း တိတိက်က်ထြက္လာေနတာဗ်ာ။ သူ တစ္ခုခုေတြ ့လုိ ့ေဟာင္ေနတာ။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္က အေနာ္ ့ညီကုိ မ်က္စပစ္ျပေတာ ့… သူက အေနာ္ကုိ ရီျပီးေျပာတယ္။ “သရဲမ၊ သရဲမ၊ အာနုိးကုိ လာျပီး Q ေနျပီ” တဲ ့ေလ။ ။ အဲဒါ အစက အေနာ္တုိ ့လည္း … ဒီအတုိင္း ရုပ္ရွင္ ဆက္ၾကည္ ့ေနလုိက္တယ္။ ဒါေပ ့မယ္ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ ့… ေအာင္သံေတြက ပုိ ဆုိးလာတယ္ဗ်ာ။ ေခြးကလည္း မရပ္ေတာ ့ဘူး ေဟာင္တာ။ ျပီးေတာ ့တစ္အိမ္လုံးလည္း နုိးကုန္ျပီ။ အဲဒါ အေနာ္တုိ ့… ထြက္ျပီး ၾကည္ ့ၾကတယ္။ အဲဒီျခံကုိပဲ အားနုိးက မ်က္နွာမူျပီး ေဟာင္ေနတာ။ ျခံထဲမွာလည္း ဘာအရိပ္အေယာင္မွ မေတြ ့ဘူး။ ျပီးေတာ ့… အဲဒီျခံနဲ ့ေဘးျခင္းကပ္၊ အေနာ္တုိ ့နဲ ့မ်က္နွာျခင္းဆုိင္ အိမ္ေတြကလည္း နုိးလာၾကတယ္။ သူတုိ ့ကလည္း ထၾကည္ ့ၾကတယ္ဗ်ာ။ ျပီးေတာ ့အေနာ္တို ့ဆီကုိ လွမ္းေျပာတယ္။ “ဟဲ ့၊ ငဇူး … သရဲမက နည္းနည္း နင္တုိ ့အိမ္က ေခြးက မ်ားမ်ား ေနာ္၊ ဒီမွာ အိပ္လုိ ့ကုိ မရဘူး၊ နင့္တုိ ့ေခြး၊ နုင္တုိ ့ထိမ္းအုံး” တဲ ့ေလ။ အေနာ္တုိ ့လည္း ဘာေျပာသာမလဲ၊ ကုိယ္ ့ေခြးက ေဟာင္ေနတာဆုိေတာ ့… အာနုိး ကုိ ေဟာက္ငမ္းျပီး တိတ္ေအာင္ လုပ္လုိက္ရတယ္။ အာနုိးဆုိတဲ ့ေကာင္ကလည္း သူ ့အနားမွာ သခင္ေတြ ရွိေတာ ့.. မေဟာင္ေပ ့မယ္။ အေနာ္တုိ ့အေပၚကုိ ျပန္တတ္ျပီး အိပ္ဖုိ ့လုပ္ခါနီး ထပ္ေဟာင္ျပန္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္မွာ တစ္လမ္းလုံးက ေခြးေတြက ေဟာင္ၾကတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီအိမ္ကို မ်က္နွာမူျပီးေတာ ့ေလ။ အဲဒီမွာ တစ္လမ္းလုံး နိုးသြားၾကတယ္။ လူေတြကလည္း စိတ္ညစ္ေနၾကျပီ။ တစ္ရက္လည္း မဟုတ္၊ နွစ္ရက္လည္း မဟုတ္ဆုိေတာ ့ေလ။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပါက္ကြဲေနၾကတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ ့… အေနာ္က တစ္ခါတည္း ေလးဂြပါယူျပီး အျပင္ထြက္သြားတာ။ ညီအကုိေတြကလည္း ေလးေယာက္ေလာက္ဆုိေတာ ့.. အဲဒီအိမ္ထဲကုိ ေလးဂြမုိးေတြ ၾကဲတာျမင္မေကာင္းဘူး ;D ။ အေနာ္တုိ ့ပစ္ေတာ ့… ေဘးအိမ္က လူေတြကပါ ၀ုိင္းကစ္ၾကတာ။ အဲဒီလုိ ပတ္ပတ္လည္ ခဲမုိးၾကဲလုိက္မွ အဲဒီသရဲက ျငိမ္ေတာ္မူတယ္။ အဲဒီလုိၾကဲေနတုန္းမွာ အဲဒီျခံထဲမွာ အျဖဴရိပ္လုိလုိ၊ မီးခုိးေရာင္ ရွီတ္လုိလုိ အရာတစ္ခုက ပတ္ေျပးေနတာဗ်။ အဲဒီအရိပ္က ျခံထဲက သစ္ပင္ေတြေအာက္ ေရာက္သြားလုိက္၊ ျခံစည္းရုိးနားေရာက္သြားလုိက္နဲ ့ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ ့… အိမ္ထဲကုိ ေျပး၀င္သြားတယ္။ အေနာ္တုိ ့ကအဲဓီအရိပ္ကုိခ်ည္း လွမ္းပစ္ၾကတာ။ အဲဒီလုိ ပစ္ျပီးတဲ ့ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ ့…. အေျခအေနေလးက သိသိသာသာ ျငိမ္းခ်မ္းသြားတယ္။ အားနုိးလည္း မေဟာင္ေတာ ့ဘူး။ လမ္းထဲက ေခြးေတြလည္း မေဟာင္ေတာ ့ဘူးရယ္။ အေနာ္တုိ ့လည္း ေအးေအးေဆးေဆး အိပ္လုိ ့ရသြားတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ မနက္မုိးလင္းေတာ ့… အဲဒီအိမ္ပုိင္ရွင္ေတြေရာက္လာၾကတယ္။ သူတုိ ့အိမ္ျခံထဲမွာ ခဲေတြခ်ည္းပဲကုိး။ အဲဒါ “ေဖေတြ၊ ေမာင္ေတြ” နဲ ့ပတ္၀န္းက်င္အိမ္ေတြကုိ ကုိင္တုတ္တာ ျမင္မေကာင္းဘူး။ သူတုိ ့အိမ္ကုိ ခဲနဲ ့ထုလုိ ့ဆုိျပီးေလ။ ေနာက္မွ ျပန္သိရတာက…. အဲဒီအိမ္ဇာတ္လမ္းက ဒီလုိဗ်။ အဲဒီအိမ္မွာ အခုလက္ရွိ ရွိေနတဲ ့သရဲမက လူဘ၀တုန္းက မီးေနသည္ဗ်ာ။ သူ ့ရဲ ့ခေလးကုိ ေမြးျပီး မီးတြင္းထဲမွာပဲ ဆုံးတာ။ ဆုံးဆုံးျပီးျခင္းမွာ အဲဒီအိမ္ကလူေတြက ေျပာင္းသြားၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္း အဲဒီအိမ္ထဲမွာ ဒီခေလးအေမရဲ ့၀ိဥာဥ္က က်န္ခဲ ့ေတာ ့တာပါပဲ။ ျပီးေတာ ့ဒီအိမ္ကုိ အငွားခ်တယ္။ ဒါေပ ့မယ္ ေနတဲ ့သူေတြက သရဲေျခာက္တယ္ဆုိျပီး ေျပာင္းေျပာင္းေျပးၾကသဗ်။ အခုလည္း အေနာ္တုိ ့ ခဲနဲ ့၀ုိင္းထုတာ….. ဒီသရဲကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး ထိတယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ အဲဒီသရဲက သူ ့ညီမေတြ၊ အမေတြကုိ အိမ္မက္သြားေပးတယ္တဲ ့ေလ။ “နာ ့ကုိ ခဲနဲ ့၀ုိင္းထုၾကတယ္။ အခု ငါ တစ္ကုိယ္လုံးမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ ့” ဆုိျပီးေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ သူ ့အမ်ိဳးေတြက မေအေတြ၊ နွမေတြနဲ ့လာတုတ္တာ။ ။ အေနာ္တုိ ့လည္း ၾကားပါတယ္။ ဒီေဆာ္ၾကီးေတြ ေအာ္ဆဲေနတာ။ သုိ ့ေပ ့မယ္ ညက သူတုိ ့ေမြးထားသလုိ ျဖစ္ေနတဲ ့သရဲကုိ ခဲနဲ ့ထုထားရလုိ ့ပင္ပန္းေနျပီဆုိေတာ ့ဗ်ာ။ ဆက္အိပ္ေနလုိက္ပါတယ္ ။ အားရွိေအာင္။ ေနာက္ည ထပ္ေသာင္းက်န္းရင္ ထပ္ထုဖုိ ့ေလ။ အားရွိဖုိ ့လုိတယ္ မလား ။ အဲဒီေနာက္ပုိင္း သရဲမလည္း အရင္လုိ သိပ္မေသာင္းက်န္းရဲေတာ ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေပ ့မယ္… အဲဒီျခံတံခါးေတြကေတာ ့အရင္လုိပဲ ဖြင့္တုန္း၊ ပိတ္တုန္း။ ဘယ္သူမွလည္း မဖြင့္ဘူးဗ်ာ။ အေနာ္ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ၾကည္ ့ေနဖူးတယ္။ အဲဒီလုိပဲ။ သူဘာသာ သူပိတ္၊ သူ ဘာသာ သူ ဖြင့္ပဲ။ အိမ္ထဲက မီးေတြလည္း ဒီလုိပဲ။ ပြင့္ခ်င္ ပြင့္ေနတယ္။ ပိတ္ခ်င္ ပိတ္ေနတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ အဲဒီအိမ္ထဲမွာ လူမရွိဖူးဆုိတာကလည္း အေသအခ်ာပါပဲဗ်ာ။ ဒီေတာ ့… အဲဒီဇာတ္လမ္းေလးကုိ အေနာ္ အေဒၚကုိ ေျပာျပမိတယ္။ သူ ့ကုိလည္း နည္းနည္းေတာ ့က်ပ္ေပးလုိက္တယ္။ သူ ့ေမာင္ကုိလည္း အခုလုိ ဆက္ျပီး အိမ္ၾကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ပစ္ထားမယ္ဆုိရင္ …. နယ္က သရဲ ထက္ပုိဆုိးကုန္မယ္ေနာ္။ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ အေဒၚလည္း…. သူ ့ေမာင္ကြ်တ္ဖုိ ့လႊတ္ဖုိ ့အေရးကို အစြမ္းကုန္ၾကဳိးစားမယ္၊ ဒီလုိခ်ည္းေတာ ့… အျဖစ္မခံနုိင္ဘူးဆုိျပီး ျပန္သြားေလရဲ ့။
ျပီး၏ ငဇူး
