က်မတို့က မႏၱေလးဇာတိ...ေနရပ္က ၿမိဳ.လယ္ေခါင္၊ နာရီစင္နဲ့ နီးတယ္၊ အဖိုးတို့အိမ္က အခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ မႏၱေလးတိုင္ူးမွဴး ဦးထြန္းႀကည္လက္ထက္မွာ အစိုးရကသိမ္းသြားခဲ့တာပါ၊ အရင္က တိုင္စိမ္းဆိုတဲ့နာမည္နဲ့ ေက်ာ္ႀကားခဲ့ပါတယ္၊ စစ္ၿပီးမွေဆာက္ခဲ့တာပါ၊ ဇာတ္လမ္းက က်မတို.ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းကေန စရမွာပဲေပါ့.........ေအာ္ အရင္ဆံုး တိုက္ပံုစံကိုၿမင္ေအာင္ ရွင္းၿပပါရေစ၊ တိုက္က သံုးထပ္တိုက္၊အၿပင္ကေနႀကည္ရင္ တိုက္က ဘယ္ဘက္ကေလးေထာင့္ေပမယ့္၊ ညာဘက္က အ၀ိုင္းႀကီး သေဘၤာနဲ.တူသလိုလိုပဲ။ တိုက္က တဘက္ကေလးေထာင့္၊တဘက္က အ၀ိုင္းေပါ့ေနာ္၊ ေလးေထာင့္ ဘက္က အ၀င္အထြက္တံခါးမႀကီး တံခါးမႀကီးကေန ၀င္လိုက္ရင္ ညာဘက္က ဧည့္ခန္း၀င္ေပါက္ေပါ။ ခုန အ၀ိုင္းပံုစံႀကီးကဧည့္ခန္းႀကီးပဲ.......။ ဧည့္ခန္းရဲ.ေနာက္မွာေတာ့ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ အခန္းတခန္းရွိတယ္။ အဲဒီအခန္းတံခါးေရွ.မွာေတာ့ အဖိုး အသက္ရွိစဥ္က အၿမဲထိုင္ေနတတ္တဲ့ ဟိုး......ေရွးတုန္းကပံုစံနဲ့ ႀကိမ္ပက္လက္ကုလားထိုင္ႀကီးတစ္လံုးရွိတယ္။ အဲ့ဒီအခန္းရဲ့ ေနာက္ခန္းကေတာ့ ထမင္းစားခန္းပါပဲ၊ အဲ့ဒီအခန္းထဲမွာပဲ အိမ္သာသတ္သတ္တခန္း၊ေရခ်ိဳးခန္းသတ္သတ္တခန္း၊စတိုးခန္း တခန္းကရွိေသးတယ္...။ အဲ့ေနာက္ကေတာ့ မီးဖိုခန္းႀကီးပဲ။ မီးဖိုခန္းရဲ့ အေပၚက အလုပ္သမားတန္းလ်ားေပါ့။ ထပ္ခိုးပံုစံမ်ိဳးေလး အၿမဲေမွာင္မဲေနတာပဲ ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေန့ခင္းေန့လည္ လူၾကီးေတြ တေရးတေမာ အိပ္တဲ့အခ်ိန္ဆို က်မတို့ ကေလးေတြက မအိပ္ခ်င္ေတာ့ အဲ့ဒီေပၚတက္ေဆာ့ဖူးတယ္။ ေနာက္အႀကာႀကီးမေနရဲဘူး ေႀကာက္တာနဲ့ ၿပန္ဆင္းလာတာပဲ၊ေလမတိုက္ပဲ ပစၥည္းေတြက လွဳပ္ၿပတယ္၊ တခါတေလ ဖ်ာလိပ္ႀကီးေတြက ေထာင္ထားရာကေန ၿဗဳန္းဆို လဲခ်င္ လဲသြားႀကတာ၊ေလွကားကေန လူတက္လာသလို အိခနဲ.အိခနဲ.ၿဖစ္သြားေရာ ေနာက္လွည့္ႀကည့္ရင္ ဘယ္သူမွလည္းတက္မလာဘူး၊ ဒါေႀကာင့္ သိပ္မတက္ၿဖစ္ဘူး ေႀကာက္လို.၊ အဲဒီတံခါးမႀကီးရဲ့ ေရွ့တည့္တည့္ကေတာ့ ဒုတိယထပ္ကိုတက္တဲ့ ကြ်န္းေလွခါးႀကီးေပါ့။ လူႀကီးေၿခာက္ေယာက္ေလာက္ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး အတူတက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ႀကီးမားတဲ့ ေလွခါးႀကီးပါ၊လက္ရန္းကလည္း ေၿပာင္ေခ်ာၿပီး၀င္းမြတ္ေနတဲ့ ပြတ္လံုးတိုင္ တ၀က္၊ ကႏုတ္ပန္းေတြတ၀က္ ထိုးထားပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီေလွကားႀကီးအတိုင္း တက္သြားရင္ ဒုတိယထပ္ကိုေရာက္ပါတယ္၊ ဒုတိယထပ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ...ညာဘက္က(ေအာက္က ဧည့္ခန္းရဲအေပၚတည့္တည့္) အခန္းကေတာ့ အဖိုးနဲ့ အဖြားအခန္းလို့သိရပါတယ္၊အဲ့ဒီအခန္းက ဘယ္ေတာ့မွတံခါးပိတ္လို့မရဘူး။ တကယ္ကို ထူးဆန္းပါတယ္။ ပိတ္လိုက္ရင္ခဏပဲ....ေနာက္.....ကြ်ီး.....ဆိုၿပီးၿပန္ပြင့္သြားတာပဲ။တံခါးက တခုမဟုတ္ဘူးေနာ္ႏွစ္ခုေတာင္မွရွိတာႏွစ္ခုလံုးပဲပိတ္မရဘူး၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ဒုတိယထပ္ကို တေယာက္ထဲ တက္ေဆာ့ဖိုဆိုတာမလြယ္ပါဘူး၊၊ေမာင္ႏွမေတြ စံုမွပဲ တက္ေဆာ့ႀကပါတယ္၊ အဲေတာ့ အဖိုးတို့အခန္း ကတံခါးေပါက္ကႏွစ္ခုပါ၊ေလွခါးနားကတခုေနာက္အတြင္းဘက္ကိုသြားတဲ.တံခါးတခု၊အဲံတခါကေန ထြက္ရင္ အေနာက္မွာ က်မတို.အေမညီအမေတြေနတဲအခန္း၊ အဲ.ဒီအခန္းရဲ.အေရွ.မွာေတာ့ (ေအာက္ထပ္က အဖိုးအၿမဲထိုင္ေနက် ႀကီမ္ပက္လက္ကုလာထိုင္ႀကီးရဲ.အေပၚတည္.တည္.)ေနရာလြတ္ေပါ. ႀကမ္းၿပင္မွာ စက္ခ်ဳပ္ခံုတလံုးပဲထီးထီးႀကီးရွိေနတယ္၊ .ဒီအခန္ရဲ.ေနာက္ခန္းမွာအခန္းတခန္း၊။ (ေအာက္က ထမင္းစားခန္းနဲ.အေပၚတည္.တည္.ေပါ.)၊ေနာက္ေအာက္ကအိမ္သာ၊ေရခ်ိဳးခန္းရဲ.အေပၚတည္.တည္.မွာလည္း ဒုတိယထပ္ရဲ.အိမ္သာ၊ေရခ်ိဳးခန္း၊အဲ.ေတာ.ေလွကားရဲ ညာဘက္က သူတို.အခန္းဘယ္ဘက္ကေတာ. အေပၚသံုးထပ္ကိုတက္တဲ.ေလွကား၊ အဲ.ဒီေလွကားကေတာ.ေသးသြားတယ္ လူတစ္ေယာက္ေကာင္းေကာင္းတက္နိုင္ရံုပဲ။အဲ.ေလွကားကၿပသနာပဲ.ေအာက္ထပ္ကေနဒုတိယထပ္ကိုတက္လာရင္ အဲ.ဒီေလွကာေပၚကေနလူတစ္ေယာက္္မတ္တပ္ရပ္ႀကည္.ေနသလိုအၿမဲခံစားရတယ္၊ေလွခါးအေပၚကိုေမာ.ႀကည္လိုက္ရင္ဘာမွမရွိပါဘူး၊ေလွကားေပၚကိုမႀကည္.ပဲေရွ.တည္.တည္.ကိုသာႀကည္.ရင္မ်က္စိေထာင္.နားမွာၿမင္ရတယ္အရပ္ရွည္ရွည္နဲ.လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနသလိုပဲအဲ.ဒီေလွကားကေနအေပၚတတိယထပ္ကိုဆက္တက္သြားရင္ေတာ.ဘာမွမရွိေတာ.ဘူး၊ကြန္ကရစ္ခင္းထားတဲ.ေခါင္မိုးေပၚကိုထြက္တဲ.တခါးေပါက္တခုရွိတယ္တခါးရဲ.ဘယ္ဘက္မွာေတာ.အခန္းေသးေသးေလးတခန္းပဲ၇ွိတယ္၊အံႀသစရာကအဲ.ဒီအခန္းေလးထည္းမွာခံုဖိနပ္တစ္ရံနဲ.လြတ္တာကရားတစ္လံုးပဲရွိတယ္၊ ဒါေႀကာင္.မို.ညညဆိုသံုးထပ္ကေနခံုဖိနပ္သံတခြပ္ခြပ္ႀကားေန၇တာကိုး၊ငယ္ငယ္ကနားနဲႀကားဘူးတယ္ အေမ.ေမးရင္ဘာမွမေၿဖဘူး ကိုယ္ေတြလဲကေလးဆိုေတာ.ဇြတ္မေမးၿဖစ္ခဲ.ဘူး။သံုးထပ္ကိုလည္းတက္ခဲႀကတယ္တခါတရံမွအေႀကာင္းရွိမွတက္ႀကတာ၊။ တအိမ္သားလံုးကလည္းသိေနႀကတာတူတူပဲ၊အဲဒီေလွခါးေပၚကေနတစံုတေယာက္အၿမဲရွိေနသလိုဆိုတာကိုေပါ.။ က်မတို.မေမြးခင္ကအၿဖစ္ပါ...အဖြားကသူညီမဆံုးၿပီးခါစကအဲ.ဒီဒုတိယထပ္ေလွခါးနားထိုင္ၿပီးပုတီးစိပ္ေနတာ၊ငိုလည္းငိုေနတာေပါ.ေနာ္၊ၿဗဳန္းဆိုသူေခါင္းကိုလက္နဲ.လာပြတ္သပ္ေပးနတာေပါ.၊ႏွစ္သိမ္.တဲ.သေဘာမ်ိဳးနဲ.တဲ.အႀကာႀကီးပဲတဲ.။အဖြားခမ်ားေႀကာက္လြန္းလို.ေခါင္းေမာ.ၿပီးမႀကည္.ရဲဘူးတဲ.ေနာက္သူေခါင္းေပၚကလက္ဖယ္သြားေတာ.မွအေၿပးအလႊားဆင္းေၿပးခဲ.ရသတဲ.။ က်မတို.ငယ္ငယ္ကေပါ.တညက်ေတာ.တအိမ္လံုးလူစံုတက္စံုႏိုးသြားေရာ၊ဘာလို.လဲဆိုေတာ.အားလံုးကအတူတူပဲႀကားလိုက္ႀကတယ္တဲ....တတိယထပ္ကေနဆင္းတဲ.ေလွကားကေနစၿပီးေပသီးတလံုး တေတာက္ေတာက္နဲ.ေလွကားတေလွ်ာက္ခုန္ခုန္ၿပီးက်သြားတဲ.အသံတဲ.ဒါနဲ.မီးေတြထြန္းၿပီးရွာႀကည္.ေတာ.ေပသီးေတာ.မေတြဘူး ဒါေပမဲေအာက္ဆံုးထပ္.ေလွခါးစတက္တက္ၿခင္းေနရာမွာၿပဴတင္းေပါက္ရွိတယ္မွန္တခါးနဲ.ေပါ.၊အဲ.ဒီၿပဴတင္းေပါက္မွန္မွာအေပါက္ကေလးတခုေတြရတယ္ေပသီးတစ္လံုးစာေလာက္ကေလးေပါ..၊၊ေနာင္ကို က်မတိုလည္းအၿမဲေတြ.ေနရတယ္ အဲ.ဒီမွန္ကြဲေပါက္ေလးကို၊အဲဒီအေပါက္ကေလးကေနအၿပင္ကိုေခ်ာင္းႀကည္.ဘူးတယ္၊ အဖိုးကေလ တမ်ိဳးပဲ။ သမီးေတြကိုအိမ္ေထာင္ခ်ေပးၿပီးရင္ သမီးေတြကိုေရာ၊ သမက္ေတြေရာ အိမ္မွာပဲေခၚထားတယ္၊ေယာကၡမအိမ္မွာေပးမေနဘူး၊ တရက္ အေမတို.ညီအမေတြထဲမွာ အေမ.ေအာက္ကညီမကစၿပီးအိမ္ေထာင္က်တယ္၊ေက်ာင္းမွာရည္းစားရွိတာသိသြားလို(အဟီး)၊ေရွးလူႀကီးေတြမ်ားခက္လိုက္တာေနာ္။။။အဲဒါနဲ.အေဒၚကိုမဂ္လာေဆာင္ေပးၿပီးအေဒၚနဲ.အေဒၚအမ်ိဳးသားဘႀကီးကိုအိမ္မွာပဲေခၚထားတယ္၊အေဒၚတို.လင္မယားေနရတဲ.အခန္းကေတာ.ဒုတိယထပ္မွာသူတို.အိပ္ခန္းရဲ.ကပ္ရက္အခန္းမွာေနရတယ္၊အေဒၚရဲ.အမ်ိဳးသားဘႀကီးကညမိုးခ်ဳပ္မွအိမ္ၿပန္တတ္တဲ.အက်င္.ရွိတယ္၊သူလည္းေက်ာင္းသားပဲရွိေသးတာေလ....။အဲတုန္းကဘႀကီးကေဆးေက်ာင္းသားဆိုေတာ.အေပါင္းအသင္ေတြနဲလည္ရင္းပတ္ရင္းညမိုးခ်ဳပ္တတ္တယ္ (အဲ.ဒီအခ်ိန္အခါကဘိလိယက္ထိုးႀကတာေတြေခတ္စားေနတယ္)အဖိုးကိုလည္းေႀကာက္ရတယ္ေလ၊အဲေတာ.ဘႀကီးကအေဒၚကိုေၿပာထားတယ္ညအိပ္ရင္ၿပဴတင္းတခါးဖြင္.အိပ္ဖို.ဒါမွသူၿပန္လာရင္ အိမ္ေရွကကာထားတဲ.အုတ္နံရံကိုေက်ာ္တက္လာၿပီးတိုက္ႀကားကေန(အဖိုးတိုက္နဲ.ဟိုဘက္ကတိုက္ရဲ.ႀကား)ခဲလံုးနဲ.အေဒၚ.အခန္ကိုလွမ္းေပါက္မယ္ေပါ..၊အဲ.ေတာ.မွအေဒၚကထၿပီးတိတ္တိတ္ေလးေအာက္ဆင္းလာၿပီးဘႀကီးကိုတခါးဖြင္.ေပးဆိုၿပီး၊အေဒၚကလည္းအင္းေပါ.သေဘာတူလိုက္တယ္ (ခ်စ္တာကိုး...ညားလည္းညားကာစဆိုေတာ......ဟီးဟီး)၊အဲ.လိုပဲႏွစ္ပါးသြားေနလိုက္တာ..တေန.ေတာ၊အဲ.တညေတာ.ဘႀကီးလည္းထံုးစံအတိုင္ေတာ္ေတာ္မိုးခ်ဳပ္မွၿပန္လာၿပီးအခါတိုင္းလိုပဲအိမ္ေရွ.ကအုတ္နံရံကိုေက်ာ္ခြရင္း၀င္လာၿပီး... သူတို.အခန္းရဲ.ၿပဴတင္းတခါးေပါက္ေအာက္တည္.တည္.မွာရပ္ၿပီးခဲလံုးေလးတစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးနဲ.ၿပဴတင္းတခါးထဲကိုလွမ္းထုပါေလေရာ....... တေဒါက္ေဒါက္နဲ.ေပါ.....၊လက္ထဲကခဲေတြကုန္ၿပီအေဒၚကေတာ.အိပ္ေကာင္းေနဆဲ......မႏိုးဘူးတဲ.၊ဒါနဲ.ခဲလံုးနဲ.ထပ္ထုမယ္ေပါ.အသံကေတာ.မထြက္ရဲဘူးေယာကၡထီးႀကီးႀကားသြားမွာစိုးလို(ဟီး)ဒါနဲ.ဘႀကီးကေအာက္ငံု.ၿပီးခဲလံုးကုန္းေကာက္သတဲ..... သူလည္းခဲလံုးေလးကိုေကာက္ၿပီးကိုယ္ကိုမတ္ၿပီးၿပဴတင္းေပါက္ကိုေမာ.ႀကည္.လိုက္ေရာ..သူတို.ၿပဴတင္းေပါက္နဲ.တည္တည္ေခါင္းမိုးေပၚကေန ၿဖဴၿဖဴႀကီးတခုကသူကိုငံု.ႀကည္.ေနတာေတြသတဲမ်က္လံုးႏွစ္လံုးကလည္းေပသီးလံုးေတြက်ေနတာပဲၿဖဴစြပ္ေနတာပဲတဲ၊ဆံပင္ေတြကလည္းၿဖဴေဖြးၿပီးေလထဲမွာလြင္.ေနသလိုလိုပဲတဲ.တကိုယ္လံုးၿဖဴၿဖဴႀကီးပဲ၊ဘႀကီးလည္းအဲဒါႀကီးကိုအံအားသင္.ၿပီးဘာလဲဟဆိုၿပီးႀကည္ေနတာငါးစကၠန္.ေလာက္ရွိမယ္တဲ.ေနာက္မွသတိ၀င္လာၿပီးေအာင္မေလးဗ်........ ဆိုေအာ္ၿပီးေၿပးပါေလေရာတဲ....တိုက္ေရွ.ကအုတ္နံရံကိုေတာင္ဘယ္လိုကဘယ္လိုေက်ာ္ခြတက္ၿပီးအၿပင္ဘက္လမ္းမေပၚေရာက္လို.ေရာက္မွန္းမသိလိုက္ဘူးတဲ... ၿပီးေတာ.လမ္းမေပၚမွာပဲအူယား၊ဖါယားနဲ.ေအာ္ဟစ္ၿပီးဟိုဘက္ေၿပးလိုက္ဒီဘက္ေၿပးလိုက္လုပ္ေနသတဲ.၊ေနာက္အားလံုးႏိုးလာႀကၿပီး(ဒီၿပင္.အိမ္ေတြေရာ)အားလံုးက၀ိုင္းဆြဲထားႀကေတာ.မွပဲအေၿပးရပ္သတဲ...... ဒါပါပဲ။ အဲဒါကေတာ.က်ြန္မတို့ အဖိုးရဲ့ အိမ္အေၾကာင္းပါပဲ။ ဒါေႀကာာင့္ အခုဆိုရင္ တေယာက္ေယာက္ ၾကည့္ေနသလိုပဲတို့၊ တေယာက္ေယာက္ရွိေနသလိုပဲတို့.ခံစားရရင္ မေႀကာက္ေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္ေတြက အဲဒီလိုမ်ိဳးေနရာကေနႀကီးလာခဲ့တာဆိုေတာ့။။။။။။။။။။။ ၁၉၈၂ မႏၱေလးမီးထဲမွာ အဲဒီအဖိုးတိုက္ႀကီးက ပါသြားတယ္၊၊ေနာက္အစိုးရကသိမ္းသြားေတာ.အဲ.ဒီေနရာမွာတိုက္ခန္းတြဲႀကီးေတြေဆာက္လိုက္တယ္... အဲ့ဒီတိုက္ခန္းတြဲႀကီးေတြေဆာက္တုန္းကေတာင္တိုက္ေဆာက္တဲ့ထဲကအလုပ္သမားပန္းရံသံုးေယာက္ၿပဳတ္က်ၿပီးေသတယ္လိုသိရပါတယ္၊ႏွစ္ေယာက္ကေယာက္်ား၊တေယာက္ကဗိုက္ႀကီးသည္မိန္းမလို.ေၿပာႀကတာပဲ၊။။။။။။။။။။။။။ ကိုယ္ေတြ့ၿဖစ္ရပ္မွန္အေၾကာင္းအရာေတြကို အခ်ိန္ေပးၿပီး ေၿပာၿပေပးသူ Winn Minn Than ကို ေက်းဇူးတင္ၿခင္း မ်ားစြာၿဖင့္ (အက္ဒမင္-ရြာေတာ္ရွင္)
