လူ့ဘဝဆိုတာကလည္း ဆန္းေတာ့အဆန္းက်ယ္သား။ ကိုယ္မေမွ်ာ္လင့္ထား၊ မထင္မွတ္ထားတဲ့ အရာေတြက တခါတေလက်ရင္ ဘြားဆို ေပၚလာတတ္တာမ်ိဳးမဟုတ္လား။ ဥပမာေၿပာရရင္ေတာ့ ဘုရားဖူးသြားရင္းကေန လင္ေနာက္လိုက္ေၿပးၿဖစ္သြားတာမ်ိဳးတို့၊ သၾကၤန္ေရပက္ခံထြက္ရာကေန သံေဝဂေတြ တေလွၾကီးရၿပီး ရာသက္ပန္သာသနာ့ေဘာင္ ဝင္သြားတာမ်ိဳးတို့ကို ကိုယ္တိုင္ မၾကံဳဖူးသည့္တိုင္ေအာင္မွပဲ ၾကားဖူးေကာင္း ၾကားဖူးးၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ခုလည္းၾကည့္ ။ ၿဖစ္ပံုက ေပ်ာ္ရမယ္ၾကံကာမွ ငိုပဲ ထိုင္ငိုရေတာ့မလိုလို ၿဖစ္ကုန္ၾကရေတာ့တာပဲ။ ၿဖစ္ပံုကို ေၿပာရရင္ေတာ့ ဘားအံမွာ ဆယ္တန္းေဘာ္ဒါေဆာင္ေနခဲ့ရာကေန စေၿပာရမွာ။ ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာ စာေမးပြဲစစ္ေတာ့ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားေတြအကုန္လံုး အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ့ ေအာင္ၾကတဲ့အတြက္ ဆရာမက ညပိုင္းမွာ မုန့္လုပ္ေက်ြးတယ္။မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အဲ့ဒီတုန္းက ေဘာ္ဒါေဆာင္မွာေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအေရအတြက္က အေယာက္အစိတ္ထက္ေတာ့ မေလ်ာ့ဘူး။ မုန့္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ေက်ာင္းသူေတြက ဆရာမကို ဝိုင္းကူေနၾကသလို ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ဆရာမကို ကူသေယာင္နဲ့ ေက်ာင္းသူေတြကို စလိုက္ေနာက္လိုက္၊ ေက်ာင္းသူေတြကလည္း ၿပန္ေနာက္နဲ့ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရွြင္ရွြင္တက္တက္ၾကြၾကြနဲ့ တကယ္ၾကည္ႏူးဖို့ေကာင္းတာ။ အခုေန အဲ့လိုအခ်ိန္၊ အဲ့ဒီလို အေၿခအေနမ်ိဳးကို ၿပန္ရဖို့ဆိုတာ အေတာ့္ကို ခဲယဥ္းသြားၿပီ။ အကုန္လံုး ေပ်ာ္ရွြင္ၾကည္ႏူးေနခ်ိန္မွာ ၿပႆနာရဲ့ နိဒါန္းအစခ်ီလာပံုက ဒီလို.....။ ေက်ာင္းသူေတြထဲက တေယာက္က အိမ္သာသြားမလို့ သူ့အနားက မိန္းခေလးသူငယ္ခ်င္းကို အေဖာ္ညွိတယ္။ ဟိုတေယာက္ကလည္း မုန့္လုပ္ေနရင္းတန္းလန္းဆိုေတာ့ " နင္သြားႏွင့္။ ဒီမုန့္ပန္းကန္ကို ဆရာမကို ေပးၿပီးတာနဲ့ ငါလိုက္လာခဲ့မယ္" ေၿပာၿပီး သူ့သူငယ္ခ်င္းမကို အရင္သြားခိုင္းႏွင့္လိုက္တယ္။ ဟိုတေယာက္ အိမ္သာဘက္ထြက္သြားလို့ ဘယ္ေလာက္မွေတာင္ မၾကာပါဘူး။ က်န္ခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးက မုန့္ပန္းကန္ကို ဆရာမလက္ထဲ ကပ်ာကယာသြားေပးၿပီး အိမ္သာဘက္လိုက္သြားမလို့ ေၿခလွမ္းၿပင္တုန္းရွိေသး။ အိမ္သာဘက္ကို အရင္သြားႏွင့္တဲ့ တေယာက္က ေနာက္ေဖးဘက္ကေန ငိုၿပီး ၿပန္လာတယ္။ အိမ္သာသြားရင္းနဲ့ ေခ်ာ္ေတြဘာေတြမ်ား လဲက်လာလို့မ်ားလားဟဲ့ဆိုၿပီး ဘာၿဖစ္လာတာလဲေမးေတာ့လည္း ဘာမွၿပန္မေၿဖပဲ ဆက္ၿပီးငိုေနေရာ။ သူ့ဘာသာငိုတာက အေရးမၾကီးဘူး။ ဆရာမေရာ၊ ေက်ာင္းသားေတြပါေရာက္လာၾကၿပီး တေယာက္တေပါက္နဲ့ ဝိုင္းေမးၾကေတာ့တာပါပဲ။ ေမးတာမေၿဖေလ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ တေယာက္တမ်ိဳး ထင္ေၾကးေပးခ်က္ေတြ ဆူညံလာေလေလ ၿဖစ္လာေတာ့တာ။ တခ်ိဳ့ကလည္း ဆူးစူးတာထင္တယ္လို့ ေၿပာတဲ့လူလည္းရွိရဲ့။ ေနာက္တီးေနာက္ေတာက္ေက်ာင္းသားေတြကလည္း လိပ္ေခါင္းထြက္လို့ငိုေနတာၿဖစ္မွာေပါ့လို့ ေၿပာတဲ့လူကလည္းေၿပာ။ သူေၿပာတာ ထင္ရင္လည္း အထင္ခံခ်င္စရာၾကီးကို။ ဆယ္တန္းမွာ ထိုင္ခံုနဲ့တင္ပါး ဂေဟေဆာ္ထားသလိုထိုင္ေနရၿပီး စာကို နင္းကန္က်က္ရေတာ့ အေညာင္းမိ၊ ဝမ္းခ်ဳပ္ၿပီး လိပ္ေခါင္းေရာဂါရမယ္ဆို ရႏိုင္တာပဲေလ။ မိန္းခေလးဆိုေတာ့ ရွက္လို့ မေၿပာရဲတာလည္း ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္မွာေပါ့ဆိုၿပီး ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာေတြက ေကာက္ခ်က္ေတြဆြဲၿပီးထင္ေၾကးေတြ ေပးေနတာ။ အိမ္သာအတူသြားဖို့ အေဖာ္ေခၚခံရတဲ့ ခ်ာတိတ္မက ဆရာမကို သူသိသေလာက္ အစီရင္ခံရေတာ့တာပါပဲ။ အိမ္သာသြားမလို့ အေဖာ္လာေခၚေသးတယ္။ သြားႏွင့္။ ေနာက္ကလို္က္လာခဲ့မယ္ေၿပာေတာ့ သူအရင္ထြက္သြားႏွင့္ၿပီး အခုၿပန္ေရာက္လာေတာ့ ဘာမွေမးလို့မရပဲ တရွံဳ့ရွံဳ့ငိုေနတာ သမီးလည္း ဘာမွမသိဘူးဆိုၿပီး ရွင္းၿပတာေပါ့။ မုန့္လုပ္ဖို့ အစီအစဥ္ကေန သူ့ကို ၿပဳစုရတဲ့ အေၿခအေနကို ေရာက္သြားေရာ။ ေရခပ္ၿပီး တိုက္တဲ့သူနဲ့၊ ယပ္ေတာင္ခတ္ေပးရတဲ့လူနဲ့ အလုပ္ေတြကို ရွဳပ္ကုန္ေရာ။ ငိုေနတဲ့တေယာက္ကလည္း မနားတမ္းကို ငိုတာမ်ား ဘယ္လိုမွ ေခ်ာ့ေမးလို့မရစတမ္းကို ငိုေနတာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာမလည္း စိတ္ေတာ္ေတာ္ညစ္လာပံုေပၚပါတယ္။ အဲဲ့လိုကိစၥေတြမ်ိဳးေတြမွာ တီးမိေခါက္မိရွိတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက ဘၾကီးကို သြားေခၚဖို့ ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ကို ခိုင္းလိုက္ရေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေလးေတြထြက္သြားၿပီး ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ ဘၾကီးလည္း သူတို့သံုးေယာက္နဲ့အတူပါလာတယ္။ ဘၾကီးက ငိုေနတဲ့ ေက်ာင္းသူကို အိမ္ေရွ့ကို ေခၚလာခဲ့ဖို့ေၿပာၿပီး သူလည္းအိမ္ေရွ့ေရာက္ေရာ " သမီး ဘာၿဖစ္လို့ ငိုေနတာလဲ ???"လို့ေမးေတာ့မွ သူ့ပင္ကိုအသံမဟုတ္ပဲ အသက္ၾကီးၾကီး မိန္းမတေယာက္ရဲ့ အသံၾသၾသၾကီးနဲ့ " ငါမုန့္စားခ်င္လို့ သူ့ေနာက္က လိုက္လာတာ" လို့ ၿပန္ေၿပာတယ္။ အဘကလည္း အဲ့လိုဆိုရင္လည္းေကြ်းပါ ့မယ္။ ကေလးနားကခြာေတာ ့ လို ့ေျပာေတာ ့သူက..... ငါေျပာခ်င္တာေလး ေၿပာျပီးရင္သြားမွာပါ ငါေနတာက အိမ္သာနားကသရက္ပင္မွာ။ အဲ ့သရက္ပင္ေလးကိုခုတ္မပစ္ၾကပါနဲ ။ ေနတာကလည္း ငါတစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး ငါ ့ရဲ ့သားေလးပါရွိတယ္။ သရက္ပင္ကို နင္တို ့ခုတ္မယ္လို ့ေျပာေနသံငါၾကားလုိ ့..တဲ ့။ အဲ ့ဒါနဲ ့ဆရာမကလည္း မခုတ္နဲ ့ဆိုလဲမခုတ္ပါဘူး။ အဲ ့သရက္ပင္ကပိုးစားေနလို ့အရင္တုန္းက ခုတ္မယ္လို့ ေၿပာတာပါ။ အခုေတာ ့စိတ္ခ်ေနပါ။ မခုတ္ေတာ ့ပါဘူး။ မုန္ ့စားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေကြ်းပါ ့မယ္။ ကေလးကိုေတာ ့မေနွာက္ယွက္ပါနဲ ့ လို့ ဝင္ေၿပာရေတာ့တာပဲ။ ေက်းဇူးရွင္က ဒီေလာက္နဲ့တင္ မၿပီးေသးဘူး။ ဘာဆက္ေၿပာေသးတယ္ မွတ္တုန္း။ သူက အခုစားသြားမယ္တဲ ့သူ ့ရဲ ့သားအတြက္ကို သရက္ပင္နားကို လာပို ့ေပးပါတဲ့။ အဲ့ဒီတုန္းက အေတာ့္ကို ၿမင္ၿပင္းကပ္တာ။ စဥ္းစားၾကည့္ နာနာဘာဝတန္မဲ့နဲ့ ပါဆယ္ဆြဲခ်င္ေနေသးတာ။ လူသာဆိုရင္ အနားမွာ ရွိေနတဲ့ ပန္းကန္ၿပားနဲ့ ေခါင္းကို ထုၿပီး ဒါပဲရမယ္လို့ ေၿပာမိမွာ ။ အခုဟာက သူနဲ့ကိုယ္က ဘဝခ်င္းၿခားေနလို့သာေပါ့။ သူ့စကားလည္းဆံုးေရာ အဘက ေကာင္းျပီဆိုျပီးေတာ ့ဆရာမကို မုန္ ့ယူခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ဆရာမလည္း ေကာက္ညွင္းေပါင္းကို ပန္းကန္ျပားနဲ ့ယူလာျပီးေပးေတာ ့ပန္းကန္ျပားနဲ ့အျပည္ ့အေမာက္၂ပန္းကန္ကို ကုန္ေအာင္စားပစ္လိုက္တာမ်ားေတာ့ ဘယ္ဘဝကတည္းက အငတ္ေဘးဆိုက္လာမွန္းကို မသိပါဘူးရယ္။ သင္း မ်ိဳလို့စိုလို့ၿပီးေတာ့ အဘက ၀ျပီးလားေမးေတာ ့၀ျပီတဲ ့။ အဘက ၀ျပီဆိုရင္လည္းေနာက္ေနာင္ ဘယ္သူ့ကိုမွ မေနွာက္ယွက္ပါနဲ့ေတာ့။ ကေလးအတြက္လည္း လာပို ့ေပးမယ္။ အမွွ်ေ၀ရင္လည္း သာဓုေခၚ လို ့ေျပာျပီးျပန္ခိုင္းပါတယ္။ အဲ ့လိုလည္းေၿပာျပီးေရာ ေစာေစာက အပူးအကပ္ခံထားရတဲ့ ေက်ာင္းသူက သတိေမ ့သြားသလိုျဖစ္သြားေရာ။ တၿခားက်န္ေနတဲ့ လူေတြအကုန္လံုးလည္း ေဘးကေနမခြာၾကေတာ့ဘူး။ မ်က္စိေရွ့မွာ အဲ့လိုၾကီး ၿဖစ္တာၿမင္ထားေတာ့ မလန့္ပဲ ေနႏိုင္ရိုးလား။ သူ ့ကိုပဲ ၀ိုင္းၾကည္ ့ေနၾကရင္းက ေနာက္10မိနစ္ေလာက္လည္းၾကာေတာ့ သူျပန္ျပီးသတိရလာတယ္။ သူသတိရလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အားလံုးက သူ့ကိုဝိုင္းအံုၾကည့္ေနတာ ေတြ့ေတာ့ သူက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ့ သူ့ကို ဘာၿဖစ္လို့ ဝုိင္းၾကည့္ေနၾကတာလဲဟင္..တဲ့။ အဲ ့ဒါနဲ ့ဆရာမကျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာျပေတာ့မွ သူအဲ ့လိုျဖစ္သြားတာကို လံုးဝမသိပါဘူးတဲ ့။ အိမ္သာသြားမလို့ ထြက္သြားတာ ေနာက္ေဖးေရာက္ေတာ ့ၾကက္သီးေတြထသြားတာနဲ့ပဲေၾကာက္လို ့ျပန္လွည္ ့လာတုန္းမွာ ေခါင္းထဲမိုက္ခနဲဆိုျဖစ္သြားတာပါတဲ ့။ အဲ ့ဒါနဲ ့ကေလးကိုေကြ်းဖို ့ေကာက္ညွင္းေပါင္းကို ဖက္နဲ ့ထည့္ ၿပီး အဘရယ္ ေက်ာင္းသားအကိုၾကီးသံုးေယာက္ရယ္ သရက္ပင္နားမွာ သြားခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။ အားလံုးေအးေဆးၿဖစ္သြားလို့ ဘၾကီးလည္း ၿပန္သြားေရာ ေက်ာင္းသားေတြခမ်ာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းေတာင္ မစားနုိင္ၾကပါဘူး။ ့ေၾကာက္လန့္ၿပီး ကိုယ့္အခန္းကိုေတာင္ မျပန္ရဲၾကလို ့ဆရာမရယ္ေက်ာင္းသားေတြရယ္ ေဟာခန္းထဲမွာပဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ မိုးလင္းခဲ့ရပါေလေရာ။ ဘယ္သူမွလည္း အဲ့ဒီညက မအိပ္ရဲၾကေတာ့ဘူး။ ခ်ိဳးခ်ိဳးခ်ြတ္ခ်ြတ္ အသံၾကားတာနဲ့တင္ကို တေယာက္နဲ့တေယာက္ နီးသထက္နီးေအာင္ ပူးကပ္ၿပီး ရသမွ် ဘုရားစာကို အၿမီးအေမာက္မတည့္ ရြတ္ရင္း မနက္မိုးလင္းထိ ေဟာခန္းထဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရတဲ့ ဒုကၡကအေတာ့္ကို ဆိုးရြားမွန္း ကိုယ္တိုင္ၾကံဳမွ သိေတာ့တယ္။ မနက္ေရာက္မွ ဆရာမကဘုန္းၾကီးေတြကိုပင္ ့ျပီး ပရိတ္တရားနာေပးျပီး သူတို ့သားမိကိုအမွ်ေ၀ေပးခဲ ့ပါတယ္။ ေနာက္ေန ့ေတြဆို အိမ္သာသြားရမွာ ေၾကာက္ၾကလြန္းလို ့သြားရင္လည္း ေလးငါးေယာက္နဲ ့ဆရာမပါမွ သြားရဲၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အဲ့ဒီသရဲလည္း ေၿခာက္တယ္လွန့္တယ္ အသံဘာမွ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။ က်ြတ္လြတ္ၿပီး ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘံုဘဝကိုေရာက္သြားတာလား.... ေကာက္ညွင္းေပါင္း စပြန္ဆာရွာရင္းကေန ေကာက္ညွင္းေပါင္းအိုးထဲေရာက္သြားၿပီလားဆိုတာေတာ့ စာေရးသူလည္း မမွန္းဆတတ္ေတာ့ပါ။ ဇာတ္ေၾကာင္းေၿပာၿပေပးတဲ့ မCherry Theint Theint Wai ကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။ ေကာက္ညွင္းေပါင္းမၾကိဳက္ေတာ့သူ (အက္ဒမင္-ရြာေတာ္ရွင္)
