ၿမိဳ့နယ္တနယ္က သယ္ရင္းေတြဆီကိုအလည္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္...ညဘက္ သူတို့ေတြနဲ့ ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းတဆိုင္သြားစားမယ္ဆိုၿပီး ထြက္ခဲ့ႀကတယ္...မိုးကလည္းသည္းလုိက္တာ..ထီးကမပါေတာ့ သယ္ရင္းတေယာက္ထီကိုကပ္ေဆာင္းရပါတယ္..ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကလည္းႀကီးေတာ့ သူ့လည္းမိုးေပးရင္း အားနာလုိက္တာေလ... ဒါနဲ့လမ္းထိပ္ထြက္ေတာ့ သူတို့က ဆိုကၠားငွားသြားမယ္တဲ့...အသီးသီးတက္သြားႀကၿပီး ေၿပးသြားႀကလုိက္တာ..ကြ်န္မလည္း အၿမန္ဆံုးလုိက္ဖို့ၿပင္ရပါတယ္..ေတာ္ေသးတာေပါ့..ဆိုကၠားတစီးက်န္ေသးတယ္...ဒါနဲ့ပဲတက္လိုက္ၿပီး ေနာက္ကသယ္ရင္းကို " ဟဲ့ ငါေရွ့ကကာေပးလို့ လံုပါမလား...နင္ပဲေဆာင္းလိုက္ပါလား ေရာ့ ထီး" ဆိုၿပီးေပးေတာ့ဟယ္..မပါလာဘူးေတာ္....ဒါနဲ့ ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုကၠားဂိတ္ေလးမွာ မပ္တပ္ရပ္ေနတယ္..ဒါနဲ့ပဲ " ဟဲ့ လာလာ..နင္ကလည္း ငါ့ကို မိုးေရစိုလို့စိတ္ဆိုးေနတာလား...လာလာ..သြားရေအာင္"သူငယ္ခ်င္း၀တ္ထားတဲ့ အၿဖဴေရာင္လို့ထင္ရတဲ့သူ တၿဖည္းၿဖည္းနီးကပ္လာပါတယ္၊ နီးကပ္လာေလ အက်ီ ၤက ပန္းေရာင္ၿဖစ္ေနၿပီး ကုိယ့္သယ္ရင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိလာၿပီး...သူ့ကိုပဲလုိက္ႀကည့္မိေနပါတယ္...." ငါ့သယ္ရင္းဘယ္ေရာက္သြားလည္းေပါ့" သူကေလွ်ာက္လာတဲ့ပံုက ကြ်န္မတို့ကို ၿမင္တဲ့ပံုလည္းမဟုတ္ပါဘူး..ကားလမ္းအလည္ကိုေလွ်ာက္သြားပါတယ္...အဲ့ခ်ိန္မွာ ကားႀကီးတစီးမီးေရာင္နဲ့အတူ...အလြန္ကို တုန္လႈပ္ေၿခာက္ၿခားစရာၿမင္ကြင္းကိုၿမင္လုိက္ရပါတယ္...သူကားကိုဟိုေၿပးဒီေၿပးေရွာင္ရင္း တက္ႀကိတ္ခံရပါတယ္၊ ကြ်န္မလည္း အသားကုန္ေအာ္ဟစ္ၿပီး"ကားတိုက္ၿပီ ကားတိုက္ၿပီ "...မိုးထဲေလထဲ ကြ်န္မပါးစပ္ခ်က္ခ်င္းပိတ္သြားရပါတယ္....ကြ်န္မေတြ ့လိုက္ရတာက......................................" ကားႀကီးကလည္း သူ့ဘာသာေမာင္းသြားသလို..ကြ်န္မၿမင္လိုက္တဲ့ မိန္းခေလးကလည္း တစစီ အရိပ္ပမာ ေပ်ာက္သြားလို့ပါပဲ"ကြ်န္မသိလုိက္ၿပီ ကြ်န္မ မေကာင္းဆိုး၀ါး မကြ်တ္မလြတ္ကို ၿမင္လုိက္ရၿပီ..ဆိုကၠားဆရာအဘိုးႀကီးကိုႀကည့္လုိက္ေတာ့လည္း သူလည္းၿမင္လုိက္သလို မ်က္လံုးႀကီးၿပဴးလို့.... ကြ်န္မ ခပ္ၿမန္ၿမန္ပဲ အဘနင္းေတာ့ သြားမယ္သြားမယ္..ဆိုကၠားေပၚအၿမန္တက္ၿပီး...ဘုရား တရား သံယာ မိဘ ဆရာ ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စည္းအၿမန္၀ိုင္းလိုက္ပါတယ္..ၿပီးေတာ့ မကြ်တ္မလြတ္ေသာသူမ်ားကို အမွ်ေ၀ပါတယ္ သာဓုေခၚပါဆိုၿပီး ကိုယ္တိုင္ရြတ္ဖတ္ၿပီး သာဓုေခၚသလို..ဆိုကၠားဆရာအဘကိုလည္း " အဘ သာဓုေခၚေလ " လို့ေၿပာရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိတ္ထဲအၿမဲပါတက္တဲ့ သီးသားပုတီၤးကို လက္မွာ ပတ္၀တ္လုိက္ပါတယ္...မိုးကလည္းတိတ္သြားပါၿပီ။ အဘက အသက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနပါၿပီ အိပဲ့ပဲ့ နဲ့နင္းေနတာ ေရွ့ကသူေတြလည္း မၿမင္ေတာ့ပါဘူး၊ ကြ်န္မစိတ္လည္း မသန့္ေတာ့လုိ့ အဘႀကီးႀကည့္ေတာ့လည္း အသက္အရမ္းႀကီးေနတာေႀကာင့္ သနားတာေႀကာင့္" အဘရယ္ သမီးကားငွားၿပီးပဲၿပန္ေတာ့မယ္ သမီးေနတာ ၿမိဳ့ထဲမွာ"" ေအး သမီးရယ္ အဘလည္း အိမ္ကလူေတြ ဒုကၡမေပးခ်င္လို့သာ ဒီလိုလုပ္ေနရတာ..အဘအသက္ကႀကီးၿပီ...သားသမီးခုႏွစ္ေယာက္ေလ" ကြ်န္မဆင္းေနခဲ့ေတာ့ အဘႀကီး သူ့ဂိတ္ကိုၿပန္နင္းသြားပါတယ္...အဲ့က်မွ ကြ်န္မ သတိရတာက ကြ်န္မ သယ္ရင္းထီး..မိုးမရြာေတာ့လုိ့ပိတ္ၿပီးေဘးနားခ်ထားတာ..ေအာ္ဟစ္ေခၚၿပီး..." အဘေရ ကြ်န္မထီး ထီးက်န္သြားလို့ " ကြ်န္မကို လွည့္ႀကည့္ၿပီး ထီးကို ကုန္းယူလုိက္တဲ့အဘႀကီး ဘယ္လိုကေနဘယ္လို ၿဖစ္သြားတယ္မသိပါဘူး..ကြ်န္မၿမင္လိုက္ရတာက..ဆိုကၠားဘီးႏွစ္ဘီးႀကား ေၿခေထာက္ေတြလိမ္၀င္ေနၿပီး အဲ့ေၿခေထာက္ႀကားမွာ ခါးႀကီးက်ိဳးၿပီး ေခါင္းေရာက္ေနတဲ့အဘႀကီးပါ..ပါးစပ္ကလည္း"ကယ္ပါကယ္ပါ"....ေအာ္ေနရွာပါတယ္...ေဘးနားဆိုင္ေသးေလးေတြထဲကတေယာက္ကဆဲြထုတ္တာမွာ...လက္ေကာက္၀တ္ၿပတ္ထြက္ၿပီး ေသြးေတြ ၿမင္မေကာင္းေအာင္ပါပဲ..အဘႀကီး ေသသြားၿပီ..ေသသြားတဲ့ပံုႀကီးက တကယ့္ကို ထိတ္လန့္စရာပါ..ကြ်န္မ ပတ္၀န္းက်င္ကို ပတ္ႀကည့္လုိက္ပါတယ္..ခုနကၿမင္ခဲ့ေသာ သူကို ၿမင္ရဦးမလားလို့... ပတ္၀န္းက်င္က သူေတြက ေဆးရံုကိုအေႀကာင္းႀကားရမယ္...ဆိုၿပီး သြားႀကပါတယ္...ကြ်န္မလည္း လုိက္သြားမယ္ဆိုၿပီး လိုက္ခဲ့ရာကေန..စိတ္ထဲမွာေတြးေနတာက....ခုဏက မေကာင္းဆိုး၀ါးေႀကာင့္ ဒါေတြၿဖစ္တာလား...ေဆးရံု၀န္းဆိုတာ မကြ်တ္မလြတ္သူေတြ အမ်ားႀကီး..ေရခဲတုိက္..ဒါေတြၿဖတ္ေက်ာ္ရဦးမယ္..ကြ်န္မနဲ့ ပါလာတဲ့သူေတြေရာ ဘာထပ္ၿဖစ္ႀကဦးမလည္း..ကြ်န္မစိုးရိမ္ေနဆဲ..အမိ်ဳးသားတေယာက္က " အမ ဘာေၿပာလုိက္လုိ့လည္း အဘကို"" ကြ်န္မ ဘာမွ မေၿပာပါဘူး ကြ်န္မ ထီးက်န္ခဲ့တာ လွမ္းေအာ္လိုက္တာ.. သူကုန္းယူရာကေန အဲ့လိုၿဖစ္တာအသက္ႀကီးေတာ့ေလ ကြ်န္မ မစီးခ်င္တာနဲ့ ပိုက္ဆံေပးၿပီး ၿပန္လႊတ္လိုက္တာ"" ဟုတ္တယ္ဗ် အဲ့အဘက သားသမီးေတြကို ဒုကၡမေပးတာေလ ခုႏွစ္ေယာက္ေတာင္ေမြးထားတာ"အဲ့ဒိေနာက္မွာေတာ့----------------ငိုရႈိက္ရင္းကြ်န္မ အိပ္မက္ဆိုးက လန့္ႏုိးလာရပါတယ္...နာရီကိုႀကည့္လုိက္ေတာ့ မနက္ 5:45 ....ၿပန္အိပ္လို့လည္းမရေတာ့ပါဘူး..တကယ္က သံုးနာရီမွအိပ္တဲ့ကြ်န္မ အိပ္ရမယ့္အခ်ိန္ပါ...ဘာ့ေႀကာင့္လည္း..ဘာအတြက္ေႀကာင့္လည္း..နိမိတ္လား...ငါနဲ့ပတ္သတ္တဲ့သူေတြဘာေတြၿဖစ္မလည္း..ငါကိုယ္တုိင္လား..ကြ်န္မရဲ့ ဘ၀တေလွ်ာက္မွာ အိပ္မက္က ႀကိဳၿပလို့ ႀကိဳသိခဲ့ရတဲ့အေႀကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ...အိမ္ကသူေတြကို ဘယ္သူလာမယ္ထင္တယ္ မရွိရင္ဘယ္လိုေၿပာေပး..အေမဖုန္းဆက္မယ္ထင္တယ္ ဘယ္လိုမွာ...ခုတေလာ ဘယ္သူ့ကုိ အိပ္မက္မက္ေနတယ္ တခုခုပဲ...သံုးရက္နဲ့ တပတ္အတြင္းပါပဲ...အိမ္ကသူေတြကေတာင္ နင္အဆက္အသြယ္ရွိလို့လား..သူတို့ေတြ ႀကိဳေၿပာထားလို့လားေတာင္ေမးတက္ႀကတယ္...ကြ်န္မ ခပ္မဆိတ္ပဲေနပါတယ္... ငါ့အတြက္လားလို့ေတြးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေမ့စကားေတြနားထဲတန္းစီၿပီး၀င္လာပါတယ္" သမီး တရားရိပ္သာ၀င္ၿဖစ္ေအာင္၀င္ပါ...သမီးခဏခဏ ဗိုက္ထဲက ေအာင့္ေအာင့္ေနတာ သမီး နဂါးသိုက္ကအမ်ိဳးေတြက သမီး မဟုတ္တာေတြလုပ္ေနလို့ ႀကိမ္စႀကာၤနဲ့ဆံုးမေနတာ...အႀကီးဆံုးသမီးကိုသာသနာၿပဳဖို့လႊတ္လိုက္တာကို သမီးက ေပ်ာ္ပါးအခ်ိန္ၿဖဳန္းေနတယ္..ငါ့သမီးကို ငယ္ငယ္ကတည္းက တရားရိပ္သာစခန္းေတြ ၀င္ခိုင္း တရားအားထုတ္ခိုင္းခဲ့တာ အေႀကာင္းမဲ့မဟုတ္ဘူး..အေမ့ကိုလည္း အိပ္မက္ေတြေပးလို့ အေမသြန္သင္ခဲ့ရတာ...သမီး နဂါးဆိုတဲ့ဘ၀ကို ၿပန္မသြားနဲ့...သူတုိ့က ငါးစိမ္းသားစိမ္း စားခ်င္လည္းစားမယ္..သာသနာၿပဳဖို့လည္း မလြယ္ဘူး..လူ့ဘ၀လည္းၿပန္မေရာက္ႏုိင္ဘူး...လူ့ဘ၀ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္မွာ အဲ့လို ဘံုဘ၀ကို ၿပန္မေရာက္ပဲ ပိုၿမင့္ၿမတ္တဲ့ဘ၀ကိုေရာက္ေအာင္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္နဲ့ဆက္...လူ့ဘ၀မွာ အေကာင္းဆံုးလုပ္ရမွာ ...ဒီတိုင္းဆက္ေနရင္ ၿပန္ေခၚလိမ့္မယ္..." ကြ်န္မ အေမ့ကို ဂတိေပးၿပီးသားပါ..ရက္ေရြ ့တာလည္းပါသလို..ေငြေႀကးကိစၥ..ႀကား၀င္လာေသာကိစၥမ်ား...ေအာက္တိုဘာလကတည္းက စီစဥ္ခဲ့တာ ေသြးလွဴလို့..ဘာကိစၥရွိလုိ့နဲ့...အခုေတာ့ ကြ်န္မကို နိမိတ္ၿပ အိပ္မက္ေတြၿပလာၿပီ...ကြ်န္မ တရားရိပ္သာကို ေၿပးရေတာ့မည္၊ ကြ်န္မေႀကာက္တက္ပါသည္... အခုစာကိုဖတ္ေသာသူမ်ားလည္း ဖတ္ၿပီးလွ်င္တခုခု ရသြားေစခ်င္ပါသည္။ ကြ်န္မ အိပ္မက္တြင္ ဘုရားတရားသံယာ မိဘဆရာ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူး..လက္တြင္ၿမဲၿမဲပတ္လုိက္ေသာ စိတ္ပုတီး ေက်းဇူးေတြသည္ ကြ်န္မကို မေကာင္းေသာရန္ အႏၱရာယ္မွ ပယ္ရွားေပးခဲ့ပါသည္။ ထိုမွ်ေလာက္ရွင္းလင္းၿပတ္သား ေသာ ၿမင္ကြင္းမ်ိဳး မၿမင္ဖူးခဲ့ပါ တကယ္ကို တုန္လႈပ္ေၿခာက္ၿခားခဲ့ရပါသည္။ အမာခံႀကီး မ Terrific Zin ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ ျဖစ္ရပ္ေလးပါ..။ ေတြ႔ျမင္ေကာက္တင္ ခစ္ခစ္
