ကုိယ္ေတြ႔ဆုိေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ၾကံဳခဲ႔ရတာ တစ္ခါေလာက္ပဲၾကဳံခဲ႔ရတာပါ။ တၿခားၿဖစ္ရပ္ေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေမန႔ဲအေဒၚ ၾကံဳေတြ႔ခဲ႔ရတာေတြမ်ားပါတယ္။ ကၽြႏ္ေတာ္တုိ႔ကုိယ္ေတြ႔ၾကဳံရတဲ႔ေနရာကေတာ႔ အေမတုိ႔ရဲ႔ငယ္ငယ္ကတည္းကေနလာခဲ႔တဲ႔ အေမတုိ႔ဇာတိ မႏၱေလးမွာေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ကရန္ကုန္မွာေမြး ရန္ကုန္မွာေနဆုိေပမဲ႔ အေမကေတာ႔ဘုိးဘြားလက္ထက္ကတည္းက မႏၱေလးသူစစ္စစ္ေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက မႏၱေလးကုိတစ္နွစ္ နွစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ႔အနည္းဆုံးၿပန္ၿဖစ္ပါတယ္။ အေမတုိ႔ရဲ႔မႏၱေလးအိမ္တည္ေနရာကေတာ႔ ၈၇လမ္းေပၚမွာပါ။ ေနရာအတိအက်မေၿပာခ်င္ေတာ႔ေပမဲ႔ ခန္႔မွန္းလုိ႔ရေအာင္ေၿပာရရင္ ဦးတာရဲေစ်းဆုိလားဗ်ာ ကုန္တန္းပြဲရုံေတြဘက္ေပါ႔၊ အဲ႔ဒီေစ်းနဲ႔ ဘီလူးမေညာင္ပင္ၾကားမွာပါ။ မႏၱေလးကလူေတြေတာ႔ ခန္႔မွန္းလုိ႔ရေလာက္မွာပါ။ ၿခံအက်ယ္အ၀န္းက အေရွ႔အေနာက္ ေပ၂၀၀ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္က ၿခံအေနာက္ဖက္ကုိကပ္ေဆာက္ထားေတာ႔ အိမ္ေရွ႔ကေန ၿခံထိပ္ထိေတာ္ေတာ္လြတ္ေနေသးတယ္။ အိမ္ကေတာ႔ တစ္ထပ္အိမ္ပဲဗ်။ တစ္အိမ္လုံးကုိေရနံဂ်ီးၾကီးပဲသုတ္ထားတာ။ တစ္အိမ္လုံးက All Black ပဲ။ ေရွးေခတ္စတုိင္ေပါ႔ဗ်ာ။ အိမ္ထဲ၀င္တာနဲ႔ကုိေမွာင္ပိန္းေနတာပဲ။ မီးမွိတ္ထားရင္ ဘဂါၤလီကုလား မီးေသြးဖုတ္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနရသလိုပဲ။ ေန့ခင္းပုိင္းေတာင္ တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္မၿမင္ရဘူး။ အခန္းဆုိလုိ႔ အိမ္ထဲမွာစတိုခန္းလုိလုပ္ထားတဲ႔ ၅ေပပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ႔ တစ္ခန္းပဲရွိတယ္။ အဲ႔အခန္းထဲမွာ ထားတဲ႔ပစၥည္းဆိုလု႔ိ႔ မ်ားမ်ားစားစားမဟုတ္ပါဘူး။ အ၀တ္သံသတၱာတစ္လုံးရယ္ စက္ဘီးတစ္စီးရယ္၊ ေနာက္အေမတုိ႔အလွၿပင္တဲ႔သနပ္ခါးေက်ာက္ၿပင္ဒါပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အမွန္အတုိင္းေၿပာရရင္ ငယ္ငယ္ကမသြားခ်င္ဆုံးေနရာက မႏၱေလးအိမ္ကုိပဲဗ်။ အေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ္အဲဒီအိမ္ထဲကုိစေရာက္သြားရင္ကုိ အလုိလုိေနရင္းေၾကာက္ေနတာ။ မႏၱေလးကိုသြားရရင္ေတာ႔ေလွ်ာက္လည္ရလုိ႔ေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔အိမ္ထဲ၀င္ရမွာကုိေတာ႔ေၾကာက္တယ္။ မႏၱေလးအိမ္ရဲ႔ဇာတ္လမ္းကိုစေၿပာၿပမယ္ေနာ္။ အဲ႔ဒီအိမ္မွာေနတာက ကၽြန္ေတာ္႔အဘြား (အေမ႔အေမ)ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္အေမရယ္၊ အေမ႔ညီမ (ခုေတာ႔သီလရွင္ရာသက္ပန္၀တ္သြားပါၿပီ)၊ သူတုိ႔သုံးေယာက္ပဲရွိတာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္႔အဘုိးကေတာ႔ငယ္ငယ္ကတည္းကအဘြားနဲ႔ကြဲၿပီး ေနာက္အိမ္ေထာင္ၿပဳသြားတယ္ဗ်။ အေမကေနတယ္ဆုိေပမဲ႔စီးပြါးေရးကရန္ကုန္မွာဆုိေတာ႔ အဲ႔ဒီအိမ္မွာအၿမဲေနၿဖစ္တာက အဘြားရယ္၊ အေမ႔ညီမရယ္ပဲရွိတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔အေမကေတာ႔ရံဖန္ရံခါပဲေနၿဖစ္တယ္။ အဲ႔ဒီအိမ္မွာေၿခာက္တဲ႔အဓိကတရားခံကေတာ႔ ေဘးအိမ္ကလူၾကီးလုိ႔အေမတုိ႔ေၿပာၾကတယ္ဗ်။ ေဘးအိမ္ကလူၾကီးနဲ႔က သူမေသခင္ကတည္းကအေမတုိ႔မိသားစုနဲ႔ရင္းနွီးၾကတယ္။ အိမ္နီးနားခ်င္းမိတ္ေဆြေတြေပါ႔ဗ်ာ။ သူေသၿပီးေနာက္ပုိင္းေတြမွာ အဲဒီအိမ္မွာညတုိင္းမဟုတ္ေပမဲ႔တခ်ိဳ႔ညဘက္ေတြဆုိအသံအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားရတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔အေဒၚရန္ကုန္လာၿပီးေဆးရုံမွာေဆးတက္ကုရတာလဲဒင္းေၾကာင္႔ပဲ၊ ၿဖစ္ပုံကလဲ အေဒၚကမနက္ေစာေစာၾကီးေပါ႔ဗ်ာ ၆နာရီေလာက္ေပါ႔။ ၿခံထဲမွာသစ္ရြက္ေၿခာက္ေတြမ်ားေနလို႔ ၿခံထြက္ရွင္းေနတာေပါ႔။ အဲဒီမွာ တၿဗက္စည္းလွည္းေနတုန္း အေနာက္ကေန တစ္ေရာက္ေရာက္ကသူ႔ကုိတြန္းလုိက္တာတဲ႔ပုံစံဗ်ာ။ အားေတာ္ေတာ္ၾကီးတယ္တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္အေဒၚလြင္႔ထြက္သြားတာ ခါးရုိးပါၿပဳတ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႔အဲ႔ဒါမ်ိဳးကအၾကိမ္ၾကိမ္ရွိေနပါၿပီတဲ႔။ အဲ႔ဒီအခါပဲေတာ္ေတာ္ဆုိးဆုိးၿဖစ္သြားတာ။ ရန္ကုန္မွာေတာ္ေတာ္ကုလုိက္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကအဘြားဆုံးၿပီးေနာက္ပုိင္းေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔အေဒၚတစ္ေယာက္တည္းအဲ႔ဒီအိမ္မွာေနတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။ မွတ္မွတ္ရရအဲ႔ဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္ရယ္ အေမရယ္ရန္ကုန္ကုိၿပန္တဲ႔ေန႔။ ေနာက္ေန႔ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရန္ကုန္လဲအေရာက္ အေဒၚဆီကဖုန္း၀င္လာတယ္။ ညကစတုိခန္းထဲက စက္ဘီးကဘီးေတြသူ႔အလုိလုိလည္ေနတယ္တဲ႔အသံေတြၾကားေနရတယ္တ႔ဲ။ ဒါနဲ႔အေဒၚကစတုိခန္းထဲကုိၾကည္႔လုိက္ေရာ အသံကခ်က္ခ်င္းၿပန္ရပ္သြားတယ္တဲ႔ဗ်ာ။ တစ္ညလုံးအသံေတြေတာ႔ၾကားေနရတယ္တဲ႔ ဒါေပမယ္႔အေဒၚကရုိးေနၿပီေလ ၿပီးေတာ႔အေဒၚကသရဲလုံး၀မေၾကာက္တက္ဘူး။ အဲ႔ဒီတစ္ခုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကြာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ေတြ႔ၾကဳံခဲ႔ရတာေလးေၿပာၿပခ်င္တယ္ဗ်ာ။ အဲ႔ဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္အသက္အလြန္ဆုံးရွိ ၁၀နွစ္ေပါ႔၊ ဒါေပမယ္႔ခုထိေကာင္းေကာင္းၾကီးကုိမွတ္မိေနတုန္းပဲ၊ မေန႔ကမွၿဖစ္တဲ႔အတုိင္းကုိစိတ္ထဲမွတ္သြားတာ၊ ပထမဆုံးအေတြ႔အၾကဳံမုိ႔လုိ႔လဲပါတာေပါ႔။ ၿဖစ္တဲ႔ညကအေမရယ္အေဒၚရယ္ကေဘးမွာအိပ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကအလည္မွာအိပ္တယ္။ အခ်ိန္ကမနက္(၅)နာရီေလာက္ရွိၿပီဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္ကုိသြပ္ၿပားနဲ႔မုိးထားတာ၊ ဇာတ္လမ္းကအဲဒီအမုိးေပၚကစတာ ကၽြန္ေတာ္မနက္အေစာၾကီးနုိးလာတာ အဲဒီအသံေၾကာင္႔ပဲလားေတာ႔မသိဘူး။ အမုိးေပၚမွာလူတစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္တဲ႔အသံ ဂၽြတ္ဂၽြတ္နဲ႔မွန္မွန္ေလးေလွ်ာက္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ေဘးကအေမနဲ႔အေဒၚကုိၾကည္႔လုိက္တယ္နွစ္ေယာက္လုံးအိပ္ေကာင္းေနတုန္း၊ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းနားစြင္႔ေနလိုက္တယ္ဗ်ာ။ စိတ္ထဲကေတြးလိုက္မိတာေတာ႔ သူခုိးလဲၿဖစ္နုိင္တယ္၊ ေနာက္ရွဥ္႔ေတြလဲၿဖစ္နုိင္တယ္လုိ႔။ ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ရွဥ္႔ေတာ႔လုံး၀မဟုတ္ပါဘူး လူတစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္တဲ႔ပုံစံနဲ႔ ရွဥ္႔ေတြေၿပးတဲ႔အသံကတၿခားစီပါ။ သူခိုးၿဖစ္ဖုိ႔မ်ားတယ္ဆုိၿပီးနားေထာင္ေနတုန္းအဲ႔ဒီလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ႔အသံေပ်ာက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကသြပ္ၿပားအမုိးေပၚကုိအာရုံစုိက္ေနတာေပါ႔။ အဲဒီအသံေပ်ာက္ေပ်ာက္ၿပီးသြားခ်င္းပဲဗ်ာ ' ဒုံး ' ဆုိၿပီးအိမ္အ၀င္တံခါးကုိေၿခေထာက္နဲ႔အားရပါးရေစာင္႔ကန္လုိက္တဲ႔အသံ။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာဟာကနဲၿဖစ္သြားၿပီ အေမနဲ႔အေဒၚကုိဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ေခါင္းလွည္႔ၿပီးၾကည္႔လိုက္တယ္။ သူတုိ႔အိပ္ေနတာပဲလား ေၾကာက္ၿပီးအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာပဲလားမသိဘူးဗ်ာ လွဳပ္ေတာင္မလွဳပ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လဲဘာမွမစဥ္းစားေတာ႔ဘူး ေခါင္းအစေၿခအဆုံးေစာင္ၿခဳံၿပီးကုတ္ေနလုိက္ေတာ႔တယ္။ မနက္မုိးလင္းေတာ႔ကၽြန္ေတာ္လဲအဲဒီအေၾကာင္႔ဘယ္သူ႔ကုိမွမေၿပာေတာ႔ဘူး ကေလးေၿပာတာဆုိေတာ႔မယုံမွာဆုိးလုိ႔။ အဲ႔ဒီအိမ္ကၿဖစ္ရပ္ေတြအမ်ားၾကီးထဲက ေရြးၿပီးပဲေၿပာလုိက္တာပါ။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္႔အေမအဲ႔ဒီအိမ္မွာၾကဳံခဲ႔တာပါ။ သူၿဖစ္ခဲ႔တာေတာ႔အိမ္မက္ထဲမွာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္႔အေမ မႏၱေလးအိမ္မွာညဘက္အိပ္ေနတုန္း မက္ခဲ႔တ႔ဲအိမ္မက္အေၾကာင္းေပါ႔။ သူ႔အိမ္မက္ထဲမွာအဲ႔ဒီသရဲနဲ႔ေတြ႔ခဲ႔တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာကေၿပာခ႔ဲတဲ႔ေဘးအိမ္ကလူၾကီးေပါ႔ဗ်ာ။ အဲဒီလူကေတာ္ေတာ္၀တယ္လုိ႔ေၿပာတယ္။ အေမ႔အိမ္မက္ထဲမွာ အဲဒီလူၾကီးက ကၽြန္ေတာ္႔အေမရဲ႔ ရင္ဘတ္ေပၚကုိတက္ထုိင္လုိက္တယ္တဲ႔။ ၿပီးေတာ႔အေမ႔နွဳတ္ခမ္းကေန သူ႔ပါစပ္နဲ႔ေလေတြမွဳတ္ၿပီးသြင္းတယ္တဲ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္အေမလဲအတင္းရုန္းေပမဲ႔လုံး၀ရုန္းလို႔မရဘူး။ ေအာ္ေတာ႔လဲေအာ္လုိ႔မရဘူး။ အေမအသက္ရွဳလဲအရမ္းက်က္ေနၿပီ။ အဲဒါနဲ႔ေနာက္ဆုံးဘုရားစာကုိအိမ္မက္ထဲမွာဆုိလုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ႔မွလန္႔နုိးသြားတယ္တဲ႔။ သူနုိးေတာ႔သူ႔ဗုိက္ကုိၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဗုိက္က တစ္ေတာင္ေလာက္ေဖာင္းေနၿပီ။ ဆက္သာမနုိးရင္ ေသသြားနုိင္တယ္တဲ႔။ ခ်က္ခ်င္းေလၿပန္တက္လုိက္တာ ေလေတြထြက္သြားတာတင္အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္တဲ႔။ ကုိယ္ေလတက္တဲ႔အသံကုိၿပန္နားေထာင္ရတာနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္လုိ႔ေၿပာတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီအိမ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးမမွတ္မိေတာ႔တာအမ်ားၾကီးပဲ။ တစ္မ်ိဳးမဟုတ္တစ္မ်ိဳးမရုိးေအာင္ၾကားေနရတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ႔အဲ႔ဒီအိမ္ၾကီးကုိကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရာင္းလုိက္ပါၿပီ။ ခုအဲ႔ဒီေနရာမွာတုိက္ၾကီးေဆာက္လုိက္ၿပီလုိ႔ေၿပာတယ္။ ကုိယ္႔အေတြ႔အၾကဳံေလးကုိခုလိုေၿပာၿပခြင္႔ရတဲ႔အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္အားလုိ႔ရွိရင္ မႏၱေလးေတာင္ေၿခေအာက္က စံေက်ာင္းအေၾကာင္းန႔ဲ အာနႏၵာဘုရားနားက ဥစၥာေစာင္႔အေၾကာင္းေတြေရးေပးပါ႔မယ္။ ကိုယ္ေတြ့အေၾကာင္းအရာေရာ၊ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြရဲ့ အေတြ့အၾကံဳေတြကိုပါ ၿပန္ေဖာက္သည္ခ်တဲ့ ကိုPhyo Han Kyaw ကို က်ြန္ေတာ္တို့ admin အားလံုးက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (အက္ဒမင္-ရြာေတာ္ရွင္)
