" ေဘာင္းဘီစိမ္း "
ဇာတ္လမ္းအစကို ၿပန္ေၿပာင္းေၿပာရမယ္ဆိုရင္...ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကလိုပဲေၿပာရမလား..လြန္ေလၿပီးေသာအခါကလို့ပဲေၿပာရမလား... တရံေရာ အခါကလုိ့ေပါ့ကြယ္ လို့ပဲေၿပာရမလား...အေမ့ ရဲ့ အေဖ အဘိုးတို့ေခတ္ကလို့ပဲ လြယ္လြယ္ေၿပာလိုက္ပါေတာ့မယ္...အေမေတာင္အခု အသက္ေၿခာက္ဆယ္ရွိေတာ့မယ္...အဘိုးကေတာ့မရွိေတာ့ပါဘူး...တည္ေနရာက ကရင္ၿပည္နယ္ သံလြင္ၿမစ္အထက္ပိုင္း ကမေမာင္းရြာ....အဘိုးတို့ေခတ္တုန္းက..ခေလးငယ္ေတြရဲ့ ငယ္ဘ၀ပညာေရးက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကေနစရပါတယ္..လြယ္လြယ္ေၿပာရရင္..ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀ေပါ့... ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကမေမာင္းရြာထိပ္ ၿမစ္ဆိပ္မွာ ရွိပါတယ္...တရက္ ခေလးေတြ ေဆာ့ေနတုန္း ၿမစ္ဆိပ္မွာ..လူေသေလာင္းတေလာင္းေမ်ာလာတာ ၿမင္ႀကေတာ့..ဆယ္ယူၿပီးေတာ့...ဘယ္သူ ဘယ္ရြာသားမွန္းလည္း မသိေအာင္ ၿဖစ္ေတာ့..ဘုန္းဘုန္းကိုေလွ်ာက္ၿပီး...ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေၿမမွာပဲ..ထိုအေလာင္းကိုၿမဳပ္ေပးလုိက္ႀကပါတယ္.. ထိုေမ်ာလာေသာ အေလာင္းမွာ ေဘာင္းဘီအစိမ္းေလး၀တ္လွ်က္သားကို ခေလးေတြ ၿမင္ခဲ့ႀကပါတယ္... ဒီလုိနဲ့ပဲ မနက္ဆို ဆြမ္းခံထြက္တဲ့ေနာက္ကိုလုိက္..ဘုရားစာအံ...ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြလုပ္..အားၿပီးဆိုတာနဲ့..မေကာင္းေက်ာင္းပို့တို့ ထံုးစံအတုိင္း ( အိမ္က မႏုိ္င္လုိ့ ေက်ာင္းပို့ထားေသာ ခေလးမ်ား ) ေမ်ာက္ရံႈးေအာင္ ေဆာ့ႀက...ေဂၚလီရိုက္..ထုပ္စီးတိုး... အ့ဲလိုနဲ့ေန့ရက္ေတြ တရက္ၿပီးတရက္ ကုန္ဆံုးခဲ့ႀကပါတယ္...ထူးၿခားမႈေတြေရာက္ရွိလာၿခင္းရဲ့အစကေတာ့...ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းဘုန္းကို ထိုေရထဲမွာေမ်ာလာေသာ အေလာင္းရဲ့ မကြ်တ္မလြတ္ေသာ သူက အိပ္မက္ေပးၿခင္းမွ စပါတယ္..သူ့မွာေနစရာေနရာမရွိတဲ့အတြက္ ေနစရာေနရာတခု ေပးဖုိ့ လာေလွ်ာက္တာပါ..အသနားခံရွာတဲ့ ထိုသူ့ကို ဘုန္းဘုန္းက..ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းမွာ ရွိတဲ့ ဘုရားေဘးက သစ္ပင္မွာ ေနပါ..ေနစရာေပးပါတယ္ဆိုၿပီးေၿပာေတာ့မွပဲ..အိပ္မက္လာေပးၿခင္းမ်ား ထပ္မလာေတာ့ပဲ...ေနစရာေနရာရသြားပါတယ္... ၿဖစ္တည္ၿခင္းရဲ့အစ---- ထိုေနစရာရသြားတဲ့ ေဘာင္းဘီစိမ္းက ၿငိမ္ၿငိမ္မေနပါဘူး..အကုန္လံုးက သူ့ကိုေဘာင္းဘီစိမ္းလို့ပဲေခၚပါတယ္...ခေလးမ်ား ေဆာ့ၿပီေဟ့ဆိုရင္..ကစားေနတဲ့ခေလးေတြရဲ့ေက်ာကို ၿဖန္းခနဲ ၿဖန္းခနဲ လိုက္ရိုက္ေတာ့တာပါပဲ...ခေလးေတြကလည္း အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ မေႀကာက္ႀကပါဘူး...နင္ေဘာင္းဘီစိမ္းမလား..ငါတုိ့နဲ့ကစားမလား..ဆိုၿပီး..အဲ့ေဘာင္းဘီစိမ္းပါ ၀င္ကစားေတာ့တာပါပဲ.. ထုပ္စီးတိုးလုိ့ လူမိရင္ မိတဲ့ခေလးရဲ့ေက်ာကို ၿဖန္းခနဲရိုက္..ေဂၚလီရိုက္လည္း..သူရိုက္တဲ့ေဂၚလီပဲထိၿပီးႏုိင္..ဘာမွလည္းမၿမင္ရပဲ..ေဂၚလီလိမ့္တာပဲၿမင္ရ..ခေလးေတြကလည္း မွ်မွ်တတ ကစားပါတယ္..ဒါေပမယ့္..ပဲြတိုင္း သူပဲႏုိင္ေနတာကို..မေက်နပ္ၿဖစ္လာတာက ..ကြ်န္မအဘိုးပါ...စိတ္တို စိတ္ဆတ္တဲ့ ကြ်န္မ အဘိုးက..ရံႈးပါမ်ားလာေတာ့..ၿမင္လည္းမၿမင္ရပဲ..စိန္ေၿပးတိုင္းေဆာ့လည္း..သူပဲေက်ာကိုၿဗန္းခနဲ့ အခ်ခံရ..ထုပ္ဆီးတိုးလည္း..သူ့ပဲ အမိခံရ..ေဂၚလီပစ္လည္း..သူ့ေဂၚလီအစားခံရနဲ့..ေဒါခီးလာေတာ့.... " ေဘာင္းဘီစိမ္း နင္ညစ္တယ္..နင္ ကလိမ္ကက်စ္လုပ္ၿပီးေဆာ့တယ္..ငါတုိ့ တခါမွ မႏုိင္ဘူး...နင့္ကိုငါမေက်နပ္ဘူး... ငါနဲ့ နပန္းလံုးမလားဆိုၿပီး စိန္ေခၚပါတယ္" " သိပ္မႀကာခင္ပဲ အဘိုးကို တစံုတရာက စၿပီးတြန္းလွဲတာ ခံရၿပီး..အဘိုးနဲ့ မၿမင္ရတဲ့ ေဘာင္းဘီစိမ္း သူတၿပန္ကိုယ္တၿပန္ နပန္းလံုးပါေတာ့တာပါပဲ...ကေလးေတြကလည္း အားေပးတာေပါ့ေလ..အဘုိးတေယာက္တည္းကို ေခြ်းေတြတလံုးလံုးနဲ့...လိမ့္လိမ့္ၿပီး သတ္ေနတာ..တခါတေလ ပက္လက္လန္ၿပီး လန္ပင္းညွစ္ထားသလို..ထုရိုက္လိုက္..တခါတေလလည္း သူက ခြစီးထားသလို..ထိုးသတ္လိုက္နဲ့..." က်န္တဲ့ခေလးေတြအကုန္လံုးက ေဘးကေန ေဘေလဆပ္..ေဘေလဆပ္ေပ့ါ...အဘိုးအေပၚကေနပံုစံေတြ ့ရင္ အဘိုးကို ခ်ကြ..ခ်ခ်...ေအာက္ပက္လန္လန္သြားရင္ ေဘာင္းဘီစိမ္းကြဆိုၿပီး...အားေပးလိုက္ႀကတာ အံုးအံုးကြ်တ္ကြ်တ္..ဟိဟိခေလးေတြ အဲ့ေလာက္ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေတြ ေဆာ့ေနႀကေတာ့ က်န္တဲ့ကပၸိယအႀကီးေတြ...ကိုရင္ေတြက ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးကိုသြားေလွ်ာက္ႀကပါတယ္...အဲ့က်မွပဲသရဲ၀င္ပူးတယ္ထင္ၿပီး... အဘိုးကို ဘုန္းႀကီးေရွ့ကုိေခၚလာႀကပါတယ္...က်န္တဲ့ခေလးေတြကလည္း ကုတ္ခ်ိခ်ိနဲ့..အေနာက္ကေနေက်ာင္းေပၚလိုက္လာႀကတာေပါ့ေလ...ဘုန္းဘုန္းက ဘာၿဖစ္ႀကတာလည္းေမးေတာ့ အကုန္လံုး တၿပိဳင္တည္းေၿဖလိုက္ႀကတာက " ေဘာင္းဘီစိမ္းနဲ့ နပန္းသတ္ေနတာကို အားေပးေနႀကတာေပါ့ေလ.." " ေဟ ဘယ္က ေဘာင္းဘီစိမ္းတုန္း" ခေလးေတြ တေယာက္တေပါက္နဲ့ေၿဖလိုက္တာမ်ား.. ေရနစ္ၿပီးေသၿပီးေမ်ာလာလို့ ေက်ာင္းထဲၿမႈပ္လိုက္တဲ့ ေဘာင္းဘီစိမ္းၿဖစ္ေႀကာင္း.... အၿမဲလည္းေဆာ့ေနႀက..သူတုိ့နဲ့အၿမဲလာေဆာ့တက္ေႀကာင္း.. ဒီေန့ အဘိုးက သူ့ခ်ည္းပဲႏုိင္ေနလို့..မေက်နပ္လို့..စိန္ေခၚနပန္းသတ္တာကို..အားေပးေနတာၿဖစ္ေႀကာင္း.. ညေနတိုင္း ေဆာ့တုိင္း ေဘာင္းဘီစိမ္းက လာေဆာ့ေႀကာင္း.. သူရွိေႀကာင္းကိုလည္း ေက်ာကိုၿဗန္းခနဲ့လိုက္ခ်ၿပီး အသိေပးေႀကာင္း... ေႀကာက္ရေကာင္းမွနး္မသိေသာ ေမ်ာက္ေလာင္းေလးမ်ားက ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေအာင္ သူတို့ေဘာ္ဒါ ေဘာင္းဘီစိ္မ္းအေႀကာင္းကို ေၿပာၿပမွပဲ..အရင္က ပံုမွန္ပဲခေလးေတြေဆာ့ေနတာမ်ိဳးထင္ေနေသာ..ဘုန္းဘုန္းႀကီး မွာ မ်က္လံုးၿပဴးၿပီး... " ကဲေဟ့..ေဘာင္းဘီစိမ္း..လာခဲ့..ငါ့ေက်ာင္းေပၚကို ခြင့္ၿပဳတယ္..ခုခ်က္ခ်င္းလာဆိုၿပီးေခၚလိုက္ရံုနဲ့ပဲ...တဒံုးဒံုးေၿခသံနဲ့...ေက်ာင္းေပၚတက္လာၿပီး..ဘုန္းဘုန္းက ထိုင္လို့ၿပေသာေနရာမွာ ရပ္သြားပါတယ္.." ဘာမွမေၿပာမဆိုပဲ ..ေဘးက ကပၸိယႀကီးကို...လက္စဲြေတာ္ႀကိမ္လံုးေတာင္းၿပီး..အဲ့ေနရာကို တၿဖန္းၿဖန္းရိုက္ရင္း..." မင္းကို သနားလုိ့ ေနရာေပးထားတာကို ..ခေလးေတြကို ဘာလုိ့ ဒီလိုလုပ္ရတာလည္း...ေနာက္ေပးတဲ့ေနရာမွာပဲေန...ခေလးေတြနဲ့ လာမေဆာ့နဲ့ေတာ့..."ဆိုၿပီး ရိုက္လုိက္တာေလ..ဘုန္းႀကီးႀကိမ္လံုးဆို ေသေအာင္ေႀကာက္တဲ့ အဘိုးတို့ ခေလးတသိုက္..နားရြက္ေတာင္မလႈပ္ရဲဘူးဆိုပဲ.. ဒါနဲ့အဘိုးကို ပရိတ္ေရ ေရမန္းေတြတိုက္..က်န္တဲ့သူေတြကိုလည္းတုိက္..ေနာက္ဆို ေဘာင္းဘီစိမ္းနဲ့ မေဆာ့ရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အေႀကာင္း..ေဆာ့သံႀကားရင္...အကုန္လံုးကို တိုင္ဖက္ၿပီး ဘုန္းႀကီး က်ိန္လံုးစာေကြ်းမယ္ဆိုတဲ့အေႀကာင္းနဲ့..ဘုန္းႀကီးလည္းအကုန္လံုးကို ပတ္ဆူတာ...အဲ့ေန့ကေနစၿပီး အဘိုးတို့ေဆာ့ၿပီဆိုရင္ ေက်ာကို ၿဖန္းခနဲလည္း လာရိုက္တဲ့ ေဘာင္းဘီစိမ္း လာမရိုက္ေတာ့ပဲ...သူတို့လည္း မေခၚရဲေတာ့ပဲနဲ့...အခ်င္းခ်င္းပဲ..အဘိုးကို၀ုိင္းအၿပစ္တင္ႀကတာေပါ့..မင္းလုပ္လုိ့ ငါတို့ေဆာ့ေဖာ္ေဆာ့ဖက္ တေယာက္ေလ်ာ့သြားတယ္ေပါ့..နပန္းသာ စိန္ေခၚၿပီးမသတ္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူမွ သိမွာ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ...အဘိုးတို့ ခုႏွစ္ ႏွစ္ ..ရွစ္ႏွစ္.....အရြယ္...ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀က ၿဖစ္ရပ္ေလးပါ...ေမေမ့ဆီက ကုန္ႀကမ္းေပါ့.. ေနာက္လည္း အဘိုးရဲ့ အလုပ္က ထူးဆန္းတဲ့ ဆင္ထိန္းႀကီးအေႀကာင္းရယ္..မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္သိုက္ေလာက ၿဖစ္ရပ္ဆန္းေတြရယ္ ေၿပာၿပပါဦးမယ္... ကြ်န္မတို့က မ်ိဳးနဲ့ရိုးနဲ့ သတၱိေကာင္းတာ အဲ့လို... သူငယ္ခ်င္း Sawmyanandarsoe DarDar ေၿပာၿပသည္မ်ားကို ပရိသတ္ႀကီး အတြက္ မအားမလပ္သည့္ႀကားမွ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လိုက္ပါတယ္... ( သိုက္နန္းရွင္ )
