ခရစ္သကၠရာဇ္ (၂၀၁၃) ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ၊ (၂၅) ရက္နဲ့ (၂၆) ရက္ေန့ ရက္စြဲေတြနဲ့ မေလးရွားႏိုင္ငံထုတ္ Nanyang Siang Pau - 南洋商報 သတင္းစာနဲ့ China Press 中國報 သတင္းစာ ႏွစ္ေစာင္ကို ဖတ္ၿဖစ္မယ္ဆိုရင္ မွဳခင္းသတင္းေတြ ပါတတ္တဲ့ စာမ်က္ႏွာတေနရာမွာ မေလးရွားႏိုင္ငံရဲ့ တတိယ အေသးဆံုးၿမိဳ့ေလး တၿမိဳ့ၿဖစ္တဲ့ မလကၠာ( Malacca) ၿမိဳ့ေလးမွာ ၿဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေသမွဳေသခင္း သတင္းတပုဒ္ကို ေတြ့ရပါလိမ့္မယ္။ သတင္းကေတာ့ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံကေန မေလးရွားမွာ လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ေရွြ့ေၿပာင္း လုပ္သားတဦးရဲ့ အေလာင္းကို မလကၠာေခ်ာင္းထဲကေန ေတြ့ရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းတိုေလး တပုဒ္ပါပဲ။ ႏိုင္ငံၿခားသား ေရြွ့ေၿပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ့ ေသဆံုးမွဳသတင္းေတြက သတင္းစာ၊ ရုပ္ၿမင္သံၾကားနဲ့၊ ေရဒီယိုမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ေတြ့ရ၊ ၾကားရ၊ ဖတ္ရလို့ သိပ္မထူးဆန္းေတာ့ဘူးလို့ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ စာေရးသူအတြက္ေတာ့ တကယ့္ကို အမွတ္ရစရာအေနနဲ့ေရာ ၊ ေၿခာက္ၿခားထိတ္လန့္စရာ အၿဖစ္တခုအေနနဲ့ပါ ဘဝမွာ မွတ္မွတ္ရရ ၿဖစ္ေနခဲ့ရတာပါ။ ေသဆံုးသူ ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳး (က်ြန္ေတာ္တို့ ေရွြၿမန္မာမ်ားရဲ့ ကင္ပြန္းတပ္မွဳကေတာ့ သူတို့ကို ဗ်ိဳင္း ဒါမွမဟုတ္ ဗလက္ခ်ိဳက္ လို့ ေခၚေဝၚသံုးစြဲတတ္ၾကပါတယ္။) ေနာက္ဆံုး အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ခဲ့တ့ဲ ေက်ာက္တံုးစက္ရံုမွာ စာေရးသူကလည္း အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနတုန္းအခ်ိန္ပါ။ အၿဖစ္အပ်က္ေတြ ၿပန္ေၿပာင္းေၿပာရရင္ေတာ့ ************ စက္ရံုမွာ ေရႊလို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တင္စားေခၚေဝၚၾကတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို့ ၿမန္မာႏိုင္ငံသား (၄) ေယာက္၊ ဗ်ိဳင္း (ေခၚ) ဗီယက္နမ္က (၄) ေယာက္၊ ဘကုန္း (ေခၚ)ဘဂၤလားက (၂) ေယာက္ရွိတယ္ဗ်။ ဇန္နဝါရီလရဲ့ ေသာၾကာေန့ ညေနခင္းမွာ စက္ရံုက ဗ်ိဳင္းတေကာင္က မေလးစကားလို ပါဆာမာလမ္း(Pasar Malam) လို့ ေခၚတဲ့ ညေစ်းကို တေယာက္တည္း ထြက္သြားလိုက္တာ ည(၁၀)နာရီ ညေစ်းသိမ္းၿပီးခ်ိန္အထိ စက္ရံုကို ၿပန္ေရာက္မလာလို့ သူ့လူမ်ိဳးေတြက က်ြန္ေတာ္တို့ ေရွြေတြကိုလာေမးၾက ၊ သူတို႔ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းေတြဆီလည္း ဖုန္းဆက္ေမးၾကနဲ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနၾကတာေပါ႔ဗ်ာ။ စေနေန့ မနက္ေရာက္ေတာ႔ သူေဌးကို အေၾကာင္းၾကား၊ သူေဌးကေနတဆင့္ထပ္ၿပီး ရဲေတြဆီ အေၾကာင္းၾကားၾကနဲ႕။ဒါေပမယ့္ သူ့သတင္းအစန နည္းနည္းေလးေတာင္ မရပဲနဲ့ သူေပ်ာက္သြားၿပီး (၄) ရက္ေၿမာက္ေန႔ ညက်မွ သူ႔ရဲ႕အေလာင္းကို မလကၠာေခ်ာင္းထဲမွာ ျပန္ရွာေတြတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တက္မတက္ခ်က္မတက္ ငိုၾက။ က်ဳပ္တို႕အားလံုးလည္း စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရတာေပါ႔။ ေသဆံုးသူက ကိုယ္ႏိုင္ငံသား ၿမန္မာတေယာက္ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ခ်င္းမို့ တေယာက္နဲ့ တေယာက္ သံေယာဇဥ္ရွိေနၾကတာကိုး။ ေသၿပီးသူလည္း ၿပန္ရွင္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့တာက တေၾကာင္း၊ တိုင္းတပါး သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံၿခားသား အလုပ္သမားဘဝနဲ့ ေနရသူေတြမို့ ရံုးေတြ ဂါတ္ေတြ သြားေနရရင္ အလုပ္ပ်က္ ေငြကုန္တာကလည္း တေၾကာင္းမို့ အမွဳကို သာမန္ လူေသမွဳအေနနဲ့ပဲ ၿပီးေအာင္ ၿဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ သြားေလသူရဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ဘယ္လိုမွ ၾကည့္ေပ်ာ္ရွဳေပ်ာ္ မၿဖစ္ေတာ့လို့ သူ့ေမြးရပ္ကို ၿပန္မပို့ေတာ့ပဲ မေလးရွားမွာတင္ သၿဂိၤဳဟ္လိုက္တယ္။ အလုပ္သမား အာမခံရွိေတာ့ သူေဌးလည္း အိပ္မစိုက္ရပဲ စ်ာပနာစရိတ္အတြက္ကို အဲ့ဒီ အာမခံေငြနဲ့သံုးလိုက္ၿပီး ဗီယက္နမ္မွာ ရွိတဲ့ သူ့က်န္ရစ္သူမိသားစုကိုအတြက္ပါ အဲ့ဒီ အာမခံေလ်ာ္ေၾကးေငြကို ပို့ေပးလိုက္တယ္ေလ။ သူကြယ္လြန္ၿပီး (၇) ရက္ေၿမာက္တဲ႔ေန႕မွာ သူ့အတြက္ ရည္စူးၿပီး စက္ရံုပိုင္ရွင္သူေဌးက မဟာယာနဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ကုသိုလ္လုပ္ေပးတယ္။ သူေဌးက မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္တဲ့ တရုတ္လူမ်ိဳးပါ။ က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း မဟာယာန မဟုတ္ေပမယ္႕ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဆိုေတာ႔ သူတို႔နဲ႕အတူတူ ေအာ္မီေသာ္ေဖာ္ (Amitābha) ဆိုတဲ့ အသံထြက္ တခုတည္းကို အသံအနိမ္႕အၿမင္႔ေၿပာင္းျပီး မီနစ္နွစ္ဆယ္ေလာက္ ရြတ္ေပးခဲ႔ရေသးတယ္။ ဒီအထိေတာ့ အားလံုးေအးေဆး ဘာမွ မေတြ့၊ ဘာမွ မၿဖစ္ေသးဘူး။ ေနာက္ေန႕ည မွာစေတာ႔တာပဲ။ ေသသြားတဲ့ ေကာင္က အရင္ကတည္းက အစအေနာက္ တအားသန္တဲ႔ေကာင္။ သူမေသခင္တုန္းက က်ြန္ေတာ္တို႔ေတြ ညဘက္ထမင္းစားခ်ိန္ဆို ျပတင္းေပါက္ေဘးနားကေန ပုန္းၿပီး ဝူး ဝါး ဆိုၿပီးလွန္႕တတ္တဲ႔ေသာက္က်င့္ အဲ့ေကာင္မွာ ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူအရင္က အိပ္သြားခဲ႔တဲ႔ေနရာေဟာင္းမွာ က်ြန္ေတာ္က အိပ္ရတာေလ။ တကယ္ပါ မညာပါဘူး။ ေၾကာက္လိုက္လန့္လိုက္သမွ ညဘက္ အိမ္သာအထိ သြားၿပီး ရွဳရွဴးေပါက္ဖို့ မရဲလို့ အိပ္ယာေဘးနားမွာ ေရသန့္ဘူးခြံ အလြတ္ေတြေတာင္ ေဆာင္ထားတာ။ သူတို့ တိုင္းၿပည္ကလည္း ဘာသာၿခားတိုင္းၿပည္ဆိုေတာ႔ အိမ္ေတြ၊ အေဆာက္အဦးေတြမွာလည္း က်ြန္ေတာ္တို့ တိုင္းၿပည္မွာလို အိမ္တြင္းနတ္တို့၊ ၿခံေစာင့္နတ္တို့လိုမ်ိဳး ဘာအေစာင့္အေရွာက္မွလည္း ရွိတဲ့ပံု မေပၚပါဘူး။ အဲ့ဒီ ဗ်ိဳင္း မက်ြတ္မလြတ္ၿဖစ္ၿပီး ေၿခာက္လွန့္တဲ့ အေၾကာင္းဆက္ေၿပာရရင္ေတာ့ သူ့လူမ်ိဳး ဗ်ိဳင္းအခ်င္းခ်င္းေတြကိုေတာ့ အသံေပးရံုေလာက္ပဲ ...။ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ အေကာင္အထည္နဲ႔ကိုေတြ႔လိုက္ရတာ။ ေသသြားတဲ့ ဗ်ိဳင္းနဲ့ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ပက္ပင္းေတြ့မယ့္ညမွာ က်ြန္ေတာ္က စက္ရံုမွာ အိပ္ရတာ ေၾကာက္လန့္စိတ္နဲ့ အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ့ အၿပင္မွာ သြားအိပ္တယ္ေလ။ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက ည (၁၁)နာရီ ခြဲေလာက္မွာ ဗိုက္ဆာလို႔ ေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီး ထမင္းစားဖို႔ ထမင္းအိုးအဖံုးေလးလွန္ရံုရွိေသး။ ထမင္းစားပြဲခံုေဘးက ၿပတင္းေပါက္ေဘးနားမွာ ေတာင္႔ေတာင္႕ၾကီးရပ္ေနတာ။ သူဝတ္ေနက် အက်ီၤ အၿပာအစင္းက်ားေလးနဲ႔တဲ႔ဗ်ာ။ က်ြန္ေတာ့္ ေရာင္းရင္းလည္း ဟာ!!! ကနဲေတာင္ မွမေအာ္နိူင္ပဲ အေပၚထပ္ကို သုတ္ေၿခတင္ တက္ေၿပးေတာ့တာပဲ။ ဗ်ိဳင္းတေယာက္ က်ြန္ေတာ္တို့ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သံေယာဇဥ္ ၾကီးရွာသလဲဆိုရင္ ည ေရာက္ရင္ က်ြန္ေတာ့္ အိပ္ရာေဘးနားက ေလွခါးကို တက္လိုက္ဆင္းလိုက္လုပ္ၿပီး အသံေပးရတာကလည္း ညတိုင္းလိုလိုပါပဲ။ လက္ေဆာ့ၿပီး ေခါင္မိုး သြပ္ၿပားေတြကို လက္ကေလးနဲ႔ လာလာၿပီးေတာ့ ၿခစ္ေနတာမ်ိဳးလည္း လုပ္တတ္ေသးတယ္။ က်ြန္ေတာ္တို့ကလည္း သတၱိေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ သူမတူ ၿပိဳင္စံရွားဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ၿမန္မာလူမ်ိဳး သူ႕ကို ၿမင္လိုက္ရတဲ႔ ၿပတင္းေပါက္ကို ေနခင္းေန့လည္ပိုင္းေတြမွာပဲ ဖြင့္ေတာ့တယ္။ ည ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီ ၿပတင္းေပါက္ရွိတဲ့ဘက္ကို ဇက္ေညာင္းရင္ေတာင္ ေယာင္လို့ လွည္႔ မၾကည္႔ၾကေတာ့တာ။ က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲထင္တာကေတာ႔ အဲ့ေကာင္ စေနာက္ခ်င္လို႔ ၿပတင္းေပါက္နားမွာ လာလာေစာင္႔ေနတတ္တယ္ထင္တာပဲ။ အခုေရးသားေဖာ္ၿပထားတာကို လုပ္ၾကံေရးသား ဇာတ္လမ္းဆင္တယ္လို့ ယူဆရင္ၿဖင့္ (၂၅) ရက္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ (၂၆) ရက္၊ ဇန္နဝါရီလ (၂၀၁၃) ရက္စြဲနဲ႔ထုတ္တဲ႔ မေလးရွားက တရုတ္သတင္းစာေတြထဲမွာ ရွာၾကည္႔လိုက္ပါ။ ရွာရ မခက္ပါဘူး။ မေလးရွားမွာ တရုတ္ဘာသာနဲ့ ထုတ္တဲ့ ေန့စဥ္ထုတ္သတင္းစာ (၁၀)ခု ရွိတဲ့အထဲမွာ ဆာရာဝပ္(Sarawak)၊ ဆာဘား(Sabah) ၿပည္နယ္ေတြအတြက္ ၿဖန့္ခ်ိတဲ့ သတင္းစာ (၄)ေစာင္ကို ဖယ္ၿပီး က်န္တဲ့ သတင္းစာေတြမွာ လိုက္ရွာၾကည့္လိုက္ရင္ အလြယ္တကူ ေတြ့ႏိုင္ပါတယ္။ ေၾသာ္.....ဒါနဲ့ ေၿပာဖို့ ေမ့က်န္ခဲ့တာ တခုရွိတယ္။ စာဖတ္သူေတြ သူနဲ့မ်ား မေတာ္တဆ ေတြ့ခဲ့ရင္ ႏွဳတ္ဆက္လို့ ရေအာင္ သူ့နာမည္ကို ေၿပာရဦးမွာေပါ့...။ သူ့နာမည္က "အေစာက္" တဲ႔။ မၾကာမၾကာ ကိုယ္ေတြ့ၿဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းေတြ ေၿပာၿပေပးတဲ့ ကုိ Ngwe Thwe တေယာက္ မေလးရွားက ToTo, Magnum ထီဆုၾကီးေတြ ေပါက္ပါေစဗ်ာ။ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္။ အိပ္ယာေဘးမွာ ေရသန့္ဗူးအလြတ္ ေဆာင္ထားရန္စိတ္ကူးသူ (အက္ဒမင္-ရြာေတာ္ရွင္)
